Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu azərbaycan folkloru antologiyasi (Cəbrayıl, Ağdam, Laçın, Qubadlı, Zəngilan, Ağcabədi və Kəlbəcər rayonlarından toplanmış folklor nümunələri) baki – “Nurlan“ – 2012

35. HƏZRƏT ƏLİ VƏ RÜSTƏM ZAL
Süleyman peyğəmbərnən Urustamı Zal bir tarixdə yaşıyıf. Həzrət Əlidən sora yer üzündə qüvvəli pəhlivan Urustamı Zal oluf. Yeriyəndə qurşağatan yeri yara-yara yeriyirdi. Devlər də o vaxdı yaşıyıf. İndi bizim yerrərdə kahalar vardı, deyirdilər ora dev kaha­larıdı. Süleyman peyğəmbər iclas keçirir, necə ki indi prezident ic­las keçirir. Əsabaların yığıf iclas keçirir. Ağ dev gəlir Süleyman pey­ğəmbərə şikayətə. Dev girir içəri ki, Urustamı Zal oturuf, Sü­leyman peyğəmbər də iclas aparır. Dev deyir ki, ya Süleyman, bu Urustamı Zaldan xəbər al, gör biz buna neynəmişik ki, bizim nəs­limizi tamam kəsifdi. Əmimi öldürüf, əmim oğlunu öldürüf, atamı öldürüf, qardaşımı öldürüf, kökümüzü kəsif. Belə deyəndə Urusta­mı Zal əlin uzadır, pəncəsinin beşini də vurur devin ciyarın sağ çı­xardır, qoyur qabağına. Deyir ki, səni də belə eliyərəm. Süley­man peyğəmbər də yer üzünün padşahıdı, yaranmışın dilin bilir, Al­lahın şərəfli peyğəmbəridi. Peyğəmbər sınır. İclas dağılır, peyğəm­bər də çox peşman olur. Allahdan səda gəlir ki, ya Əli, mənim əziz pey­ğəmbərimi Urustamı Zal sındırdı camahatın içində. Girirsən Süley­man peyğəmbərin şəklinə, güjünü Urustamı Zala gösdərərsən. Al­lah Əlini salır Süleyman peyğəmbərin şəklinə.

İndi Urustamı Zal iclasdan çıxıf gəlir, böyüh bir dərədi, ordan addıyajax öz iqamətgahına. Həzrət Əli Süleyman peyğəmbərin şək­lində kəsir bunun yolunu. Deyir:

– Urustamı Zal, ayağ saxla. O dev gəlmişdi maa şikayətə. Bəs sən məni niyə o camahatın içində sındıdın? İndi maa cavab ver.

Urustamı Zal gülür. Deyir:

• 
  Ya peyğəmbər, peyğəmbər adamsan, cavab ver nədi? Mən nətərə saa cavab verim?
  

Deyir ki, saa deyirəm maa cavab ver. Genə deyir, ya pey­ğəm­bər, axı sən peyğəmbərsən, mən nətər sənə güjümü gösdərim? Urus­tam Zal əlinin dalıynan yavaşca peyğəmbəri itələmək isdiyir, görür köklü daşdı, tərpədə bilmir. Ajığı tutur qurşağınnan tutur ki, qaldıra, görür yox, heş tərpədəsi deyil. Bir güj verir özünə, tokka yerinədək girir yerə, ayağın yerdən üzə bilmir. Əlin keçirir (canım sənə fəda olsun, ya şahi mərdan Əli) Zalın kəmərinə, qaldırır başı üsdə üş dəfə buluyur atır, düz gedir dirənir ağ buluda. Ağ buluda dirənəndə yönü bəri qayıdır. Qayıdanda əlin verir, başı üsdə çatan­da kəmərinnən tutuf ayax üsdə qoyur yerə. Deyir, get, bir də mən olan yerdə mənim sözümün qavağına söz çıxartma. Onnan sora Zal Süleyman peyğəmbəri görəndə onnan çəkinirdi. Süleyman peyğəm­bər də görür ki, Zal əvvəlki Zal deyil.