DƏYMƏSİN
Vətən davasında vurdu haramı,
Yellər əsdi sızıldatdı yaramı,
Payızın çovğunu, qışın boranı
Mənə dəysin, nazlı yara dəyməsin.
Yaralandım, ana, aprel ayında,
Öz qanımı yudum Oka çayında,
Üzü tutqun günəşində, ayında,
Həkimlər eyləsin çarə, dəyməsin.
Qızıl qan ağ qarda andırır gülü,
Görsə, valeh edər şeyda bülbülü,
Gözüm qabağında Azəri eli,
Heç kimsəyə dəmir parə dəyməsin.
Beş qızın qardaşı, tək İsbəndiyar,
Vuruldu, sinəmdə neçə dağı var.
İgid oğlannara məzar oldu qar,
Əritməsin günəş, qara dəyməsin.
Hayıf sənə, qarabağlı Nər Həsən,
Ömründə bilmirdi nə qəm, nə kədər,
Vətən həsrətiynən hər axşam-səhər,
Həsrət könüllərə qara dəyməsin.
Dörd yanımız olub qardaş məzarlar,
Hitler salıb cana dərdi-azarlar,
Qərargahdan gündə əmr yazarlar,
Can getsin, Vətənə yara dəyməsin.
Səyyaha əzizdi vətənlə ana,
Hər çətinlik qismət olur insana,
Ölərsəm, qurbanam Azərbaycana,
Yad ayaxlar bu diyara dəyməsin.
AĞLAR MƏNİ
Öləndə dəfn edin güllü bağımda,
Hər gəlif getdihcə el ağlar məni.
Dağlardan kükrəyif gələndə sellər,
Böyrümdə çağlayan sel ağlar məni.
Baş daşıma yazın bir silah, bir saz,
Mənim kimi dərdli heç yerdə olmaz.
Bülbüllər üsdümdə etdihcə avaz,
Sədəfli sazımda tel ağlar məni.
Qarşıdan keçdihcə dağlar maralı,
Desinlər eşqindən olmuş yaralı,
Axır ki bu yerdə tapıb qərarı,
Zülf topuqda, incə bel ağlar məni.
Yarpaqlar da deyər başı bəlalı,
Ciyərində çoxmuş dərdi, məlalı,
Kitablarda qaldı cahı-cəlalı,
Aylar dövr etdikcə, il ağlar məni.
Kim ki vurğunudur söhbətin, sözün,
Həzin musiqinin, neynən, sazın,
Həsrətin çəkənlər laləzar yazın,
Ürək yanar, şirin dil ağlar məni.
Gül kolunu sağlığımda salmışam,
Təsəllimi el-obadan almışam,
Şeir yazıb, burda sazda çalmışam,
Hər açdıqca qönçə, gül ağlar məni.
Halallığ alaram obadan, eldən,
Bu torpağı aldım tərimlə seldən,
Soruşan olarsa külüknən beldən,
Körpü sahib durar, yol ağlar məni.
Tək bircə vətəndir dinim, imanım,
Yolunda qurbandır bədəndə canım,
Bilirəm unutmaz Azərbaycanım,
Səyyah deyib daim bol ağlar məni.
Dostları ilə paylaş: | 
