PİRLƏR VƏ OCAQLAR HAQQINDA
40. CİCİMLİ OCAĞI
I mətn
Həzrət Əli orda gavurlarnan müharibə aparır. Yenir Cijimli kəndinə. O vaxdı da adamlar kahalarda olurmuşdar. Bir qoja qadının qonağı olur. Qarı evində nə varsa gətirir süfrə salır. Bilmir ki, qonağı cənab Əlidi. Bir soğan, bir qab qaynadılmış lobya, para arpa çörəyi, bir az duz, kasada da su qoyur süfrəyə. Ojaxdan da oddu kösöyü götürür sirkəliyir qoyur böyrünə. Deyir:
– Qonax, pismillah elə.
Cənab Əli də belinnən zülfüqarın çəkirir qoyur böyrünə. Çörək yeyilənnən sora deyir:
– Qarı nənə, cijim olasan, sağ ol, Allah var eləsin.
Sora deyir ki, kösöyü niyə ojaxdan götdün qoydun böyrünə? Qarı deyir:
– Qonax, bilmirəm kimsən, nəçisən. Amma bu and üzərimə olsun ki, yekəxanalıx eləsəydin ki, mana toyux kəs, aş bişir, səni bu köseynən döyəjeydim. Ona görə ki, mənim olanım budu.
Deyir ki, sən niyə qılıncını çəkdin qoydun böyrünə. Deyir ki, qarı nənə, mən Abutalıb oğlu Əliyəm. Bu and üzərimə olsun ki, dil-ağız eləsəydin ki, bağışda sənə layıx olmadı, sənin boynunu bu qılışnan vurajeydim.
Cijimli ojağı onnan qalmadı. Qoturu olan, it tutan adamları aparırdılar, ojağın üstündə oturan adamların barmağınnan qan alıf sürtərdilər çörəyə, o yiyərdi sağalardı.
II mətn
Mənim eşitdiyimə görə, bir seyid3 qurban götürüf Cijimli kəndinin başına fırrıyıf afsanata saldırıf. Orda ilan gəlif heyvanın içində yatırdı, heyvana dəymirdi. Hələ mən eşitməmişəm ki, Cijimlidə kiminsə heyvanın ilan vurar.
Dostları ilə paylaş: |