Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu azərbaycan folkloru antologiyasi (Cəbrayıl, Ağdam, Laçın, Qubadlı, Zəngilan, Ağcabədi və Kəlbəcər rayonlarından toplanmış folklor nümunələri) baki – “Nurlan“ – 2012

57. SEYİD HƏMZƏ NİGARİ
I mətn

Şeyx əfəndi varmış, ona Həmzə deyərmişdər. Hajı Qasım Çə­lə­bi onun aşığı oluf. O gedif Həkəri çayının suyunu belə atıf-tutuf öpürmüş. Deyiflər:

– Niyə heylə eliyirsən?

Deyir:

– Bu suya bir Qara Qasım gələjəh, qarışqalı daşdarı o tərpə­dəjəh.

Axuntdar, mollalar bilmiyif də düşman kimdi, Yezit kimdi, Maviyə kimdi. O açıf üsdünü, qalanı qorxuf. Onun da uşaxları Alı Çələbi oluf, Yasin Çələbi oluf. İdris, Osman cavan ölüf.

II mətn

Seyid Nigari Türkiyənin Tarput vilayətinə gedir, orda evlənir. On beş, on altı yaşdı uşağı varmış. Xəbər gəlir ki, sənin Qara­bağdakı sev­gilin Nigar ölübdü. Arvadı buna xəbər verir. Seyid Ni­gari arvadına de­yir ki, sən niyə bu xəbəri mənə birdən-birə verdin. Sənin də əzizin ölər, bilərsən ki, əzizinin xəbərini vermək nətər olur. Deyir, üsdünnən on beş, iyirmi dəyqə keçir, xəbər gəlir ki, onun on altı yaşdı oğlu orda ölüf.