Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu azərbaycan folkloru antologiyasi (Cəbrayıl, Ağdam, Laçın, Qubadlı, Zəngilan, Ağcabədi və Kəlbəcər rayonlarından toplanmış folklor nümunələri) baki – “Nurlan“ – 2012

56. HƏVƏZƏ ÇƏLƏBİ
Həvəzə Çələbi evladsız adammış. Qubatdı rayonunun Dundar kəndinnən oxucu varmış, ona ərə getmiş imiş. Həfəzə Çələbini tu­tan­da Quranı gizdiyif. Qaratikanın altında Quranı gizdədif, qaçıf ye­nif çaya. Qarağaşda bir qadın vardı, Quranın yerini deyif o gələn­nənərə. Deyif ki, Həvəzə Quranı tikanın altında gizdədif. Quranı çıxardıf yandırıflar. Həvəzə Çələbiyə deyiflər ki, bəs başına dönüm, Quranın yerini filankəs dedi. Quranı çıxartdılar götdülər. O da orda deyif ki, onu görüm, öləndə harsın surətdə ölsün. Niyə Quranın yerini deyif?

Həmən arvad xəsdələnir. Oğulları qızıllı^* adammış. Arvadı götürüf aparıllar Bakıda Semaşka balinsiyasına. Semaşkada arvad rəhmətə gedir. Rəhmətə yox ey, nəhlətə gedir. Uşaxları gedir onu gətirillər. Gətirif yuyanda görüflər ki, bu, anaları dəyil, bir harsındı. Harsın da haralı olar? Hələkürün qabağında Cilan kəndi var, ordan olar. Bular deyir ki, bu bizim anamız deyil. Ataları gəlif deyir ki, o vaxt ananız belə bir iş gördü, Həvəzə Çələbi belə bir söz dedi. Hə­min sözdü. Səs salmıyın, elə belə də basdırın. Elə heylə də basdı­rıflar, çıxıf gedif. Həvəzənin özü də Murmanskda dustaxlıxda rəh­mə­tə gedif, orda dəfn eliyiflər.