Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu azərbaycan folkloru antologiyasi (Cəbrayıl, Ağdam, Laçın, Qubadlı, Zəngilan, Ağcabədi və Kəlbəcər rayonlarından toplanmış folklor nümunələri) baki – “Nurlan“ – 2012

37. ELƏ BAĞLAMIŞAM, YERƏ DÜŞMÜYƏCƏK,

AY QAYINANA
Gəlinnər xamırı kündəliyif yığıllar. Qaynana sajı ojağın üs­dünə qoyuf sanıyır ki, on dənə kündə var. Nəysə, bu gedir. Bu gəlin­nər də yekə kündəni balacalaşdırıf yeyillər. Bir vaxdı görüllər ki, qaynana gəlir. Onda da tuman-köynək olur, qatmaynan bağlıyır­mışdar bellərinə. Bu gəlinin biri bəzzad olur. Gətirir çörəyi bağlıyır belinə. Çörəh də isdi olur. Qaynana gəlir görür ki, kündə balacadı, ortada da çörəh azdı. Baxır ki, bunnardan tapa bilmiyəjəh. Deyir ki, sən öl, bunnarı oynadajam, indi kimin qoynunda, qoltuğundasa, düşəjəh yerə. Böyüh gəlinnən başdıyır. Deyir:

– A gəlin, sən gəlin gələndə oynadın ey, mənim yaman xoşuma gəlir, bir oynasana.

Deyir:

– Yaxşı.

Bu durur fırranır. Deyir:

– Mən kündəni kəsməmişəm, ay qaynana.

İkinci gəlin deyir:

– Mən də heş bir şey başa düşməmişəm, ay qaynana.

Üçüncü gəlin deyir:

– Vallah, mən səni pusmamışam, ay qaynana.

Dördüncü, beşinci, altıncı da deyir. Axırda yeddinci gəlin deyir:

– Qorxmayın ey, ay qızdar. Elə bağlamışam, elə asmışam ki, yerə düşmüyəjəhdi, ay qaynana.