87. ÜZÜNÜN NURU GEDƏN ADAM
Bir kişi yeddi qardaş ilanın birini öldürüfdü. Bunun bir qardaşı düşür bunun dalınca bunu vurmağa. Bu kişi ilanı görən kimi irəli gedə bilmir. Bir gün peyğəmbərin yanına gedir. Ərz eliyif ki, ya peyğəmbər, mən bir ilan öldürmüşəm, bir ilan mənim arxamdan əl çəkmir. Məni hərriyir vurmağa. Hökm eliyif, ilan gəlif. Deyir ki, bunu niyə hərriyirsən? Deyir:
– O mənim qardaşımı öldürüf, mən onu öldürməliyəm.
Deyir:
– Onun günahınnan keçə bilərsən?
Deyir:
– Hə.
Deyir:
– Nətəri?
Deyir:
– Getsin yeddi qapı dilənsin gəlsin, onun günahınnan keçəjəm.
Nəysə, bu düşür qaraçılar kimi, dilənçi kimi qapı-qapı gəzir. Yeddi qapı gəzir, qayıdıf gəlir. İçəri girən kimi ilan atılır bunun boğazına. Bu, peyğəmbərə yalvarır ki, maa kömək elə. Peyğəmbər neynəsin. Yaxın dursa, bunu da çalajax. Deyir ki, ay ilan, indiyə-tən bunun arxasınca gəlirdin, amma indi atdanıf boynuna sarılmı-san. Deyir:
– İndiyətən bunun üzündə su varıydı, nur varıydı. Havaxt ki bu üzünü çöndərirdi, bunun üzünü görəndə mən ölürdüm. O ki yeddi qapı diləndi gəldi ha, onun üzünün nuru da, hayası da getdi, abırı da getdi.
Dilənməh, üzdən irağ, abırın, həyanın tökülən günüdü. Onnan da pis şey yoxdu.
88. HALALLIQ
Başqa kəntdə bir arvad vardı, o söypət elədi. Dedi:
– Ay camaat, Allah-tala yaxşını da işıxlı dünyada yaradır, pisi də. İnsan yaxşılığı qazanmaxdan ötəri, Allah-talanın goluna xof düşməhdən ötəri o yaxşılığa doğru getməlidi.
Dedi, mənim anam getdi ərə. Mən də yekə qız idim. Anam paltar tikən idi. Parçadan qırıx qalıf, bunu saxlıyıf. Bir də axar su var, evimizin yanınnan axırdı. Kimsə gətirif paltarını yuyanda sabını unuduf qalıf. Anam suyun başına gedəndə bu sabını götürüf gələr. Bir də paltar tikəndə qırıx-quruxları saxlıyırmış. Vaxt gəldi, anam öldü. Camaat yığışdı, mağar tikildi. Gün batana yaxın anam ayıldı. Çənəsi-zad çəkilif, molla Quran oxuyur. Anam durdu oturdu. Camaat qorxusunnan qırağa çəkildi. Oturan kimi şəhadət-kəlməsini gətirdi. Qayıtdı ki, kişiyə deynən evə gəlsin. Mollanı çağırdılar. Qavaxca ona məslahat elədilər ki, ölü ayılıf, oturuf yerin içində. Deyir, molla gəldi kənardan dedi: “Allah-talanın işidi. İndi onun nə sözü vasa, o sözü deyif öləjəh”. Kişini çağırdı. Kişiyə dedi ki, gəl yanıma. Dedi, kəndə sorağ eliyərsən. Arxın başında paltar sabını qalmışdı, para paltar sabını, onu götürmüşəm. Onnan ötəri ayılmışam. Bir də camaata paltar tikmişəm, onnarın qırığı qalıfdı, qırığı verməmişəm. Bir də qonşudan un almışam, verməmişəm. Bu üş dənə şeyi sana haval eliyirəm. Kimə paltar tikmişəmsə, gəlsin maa halallıx versin. Savah gün möhürrənəndə zavvar gələjəh, mən zavarrarnan gedəjəm.
Bir gejə sabahatan, deyir, anam oturdu, səhər dünyasını dəyişdi.
Dostları ilə paylaş: |
