29. SOLTAN BƏY*
I mətn
Sel bir ayı gətirir. Belə çıxardanda görüllər ki, bir ayı ölüfdü, sel gətirif. Burdakı bəy, mən bilən Şükür bəydi, götürüf Soltan bəyə bir məktub yazır ki, burda bir əziziniz ölüfdü, indi sizin urf-adəti bilmirih ki, onu dəfn eliyəh. Yazginan nə cür lazımdısa, onu o cür dəfn eliyəh. Götürüf buna cavab yazır ki, öz əziz ölüzü nətər dəfn eliyirsizsə, onu da heylə dəfn eliyin.
II mətn
Şükür bəyin bir tulası varmış. Soltan bəy eşidir ki, bu tula ölüfdü. Tulanın da adı Qaşdanımış. Soltan bəy gedir bir adam tapır. Buna bir at verir, bir az da qəntdən, çaydan verir, göndərir bəyə ki, bir az da zarafatları varmış, başın sağ olsun, ölüf ölüf da. Yaranan hamısı öləjəh də. Mənim də başım qarışıx oldu gələ bilmədim, məni üzürlü hesab elə.
Bu da deyir ki, yaranan öləjəhdi. Qaşdanın öldüyündə deyiləm, amma canı ağzınnan çıxınca “Soltan əmim gəlmədi”, – deyif dad eliyirdi.
Dostları ilə paylaş: |
