Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu azərbaycan folkloru antologiyasi (Cəbrayıl, Ağdam, Laçın, Qubadlı, Zəngilan, Ağcabədi və Kəlbəcər rayonlarından toplanmış folklor nümunələri) baki – “Nurlan“ – 2012

32. GÖTÜR BALTANI QOY XURCUNA, YA ƏLİ
Abbas nohə deyirdi. Bir nəfər də vardı Qəmərbəyim oğlu Taf­dıx deyirdilər. Elə formasına baxırsan, deyirsən ki, elə bu din ada­mıdı. Bunu da özüynən götürürdü. Abbasın qəşəh nohələri olurdu. Kü­çə­nin o başınnan nohə desə, bu başınnan camaat nəzirdən-niyaz­dan tökərdi. Heylə nohə deyərdi. Amma bir az da əliəyri idi.

Girillər bir həyətə. Nohə deyəndə baxır görür ki, darvazanın ağzında qəşəh bir balta var, bəlkə üç maşın odunu yarar. Tafdıx da çiynində xurcun durur. Bu dedihcə, bu da nəziri yığır. Baltaya gözü düşür. Başdıyır nohə deməyə:

Götür baltanı, qoy xurcuna, ya Əli.

Götür baltanı, qoy xurcuna, ya Əli.

Tafdıx bunu başa düşür. Baltanı götürür qoyur xurcuna, görür sapı yerrəşmir. Qayıdır deyir:

Sapı yekədi, sığışmır, ya Əli.