| III mətn
Günnərin bir günü şeytan Həzrət Əlinin qüvvəsini bilməh üçün dünyanın ağırrığını yığır dağarın içinə, qoja bir kişi sifətində yol qırağında oturur. Həzrət Əli gəlif bunun böyrünnən keçəndə görüf bir qoja kişidi. Həzrət Əli də qojalara qarşı çox hörmət eliyirdi. Hətta belə söhbət eliyillər ki, iki dəfə Məhəmməd peyğəmbər bunu pisdiyifdi. Hətta bir dəfə bu düşür qoja kişinin arxasına. Namaz vaxdıdı. Bu da namaz qılannarın qabağında durardı. Bunu gözdüyüllər, Əli gecikir. Qoja da xristian olur, yolnan gəlir. Həzrət Əli də bunu ayaxlıyıf keşməh isdəmir da. Bu da heş yerə dönmür. Ona görə Həzrət Əli xeylağ gecikir. Özü də bilir. Məhəmməd peyğəmbərin buna bir az qəzəbi keçir. Deyir:
– Ey mənim peyğəmbərim, bir xristian qoja kişi düşmüşdü mənim qarşıma, mən onu ötüf keçə bimədim. O dönənnən sora mən yeyinnəşif gəlif çatmışam.
Həmən o şeytan dünyanın ağırrığın yığır dağara, özü də oturuf onun yanında. Həzrət Əli gəlif bunun böyrünnən keçəndə deyif ki, sən niyə burda oturmusan? Deyir:
– Qoja kişiyəm, dağarı dalıma qaldıran yoxdu, ona görə qalmışam günün altında.
Deyir:
– Gətir, mən qalxızım.
Həzrət Əli bilmir axı dünyanın ağırrığı burdadı. Bir dəfə əl atır, qalxmır, ikinci dəfə əl atır, qalxmır, üçüncü dəfə nətər güj verirsə, gözünə qan damır, dizdərinə kimi də yerə batır. Onnan sora şeytan deyir ki, yox ey, buna batmax mümkün deyil. Həzrət Əlinin adı onnan qırmızı göz Əli qalır.
Dostları ilə paylaş: |
