45. HİNDARXLI SEYİD MƏHƏMMƏD AĞA
O vaxdı bular inanılmış adamlarmış da. Seyid Kərimin arvadı xamır qatıf. Seyid Kərim o tərəfdə şah doğruyur məhlədə. Özü də oların yandırdığı ya palıd şahı olardı, ya sakqız şahı. Arvad təndir odduyur. Seyid Məhəmməd ağa təndirdən beş-altı metr aralıda oynuyurmuş, iməkliyirmiş. Arvad gedir kündə gətirməyə. Uşax iməkliyir, gedif düşər təndirə. Arvad başında teşt gəlir:
– Ay Seyid Kərim ağa, Məhəmməd hanı?
O tərəfə, bu tərəfə baxıf, deyif:
– Arvad, çığırıf camaatı bura tökmə, mənim oğlumdusa, od onu yandırmıyajax.
Bilir ki, təndirə düşüf. – O oğlan özü söypət eliyir ki, mən uşax olmuşam, bu hadisə olufdu. Buna inanmamax olar? – Kişi əyilifdi uşağı ordan götürüfdü. Köynəyi də saralmıyıfdı. Üsdünü-başını çırpıfdı, qoyuf qırağa ki, mənim oğlumdusa, yanmaz.
Dostları ilə paylaş: |
