112. ANA-BALA QAYASI
Keşmişdə qaçaqaç imiş. Amma bilmirəm, erməni qovluyur qaçıllarmış, yoxsa elə belə. Güney tərəfə qaçıllarmış. Yarısınadək qaçıfdı. Qaçıf çıxıf, amma o gəlin qaça bilmiyif. Deyif:
– Ya Allah, məni ya quş elə, ya daş elə.
Qurban olduğum bunu daş eliyif. İndi həmən qaya durur. Uşağı kürəyinə şəlləkli, başında yaylığı, əlində sumkası güneyin döşündə beləcə görükür ki, çıxa bilmiyif. Yanında iki qaya dа var. Daa bilmirəm o nə qayadı. İnsan şəkli deyil, elə belə qayadı da, daş.
113. ÇAYLI KƏNDİ
Zəngilan tərəf bizə tərəkəmə deyir, biz də olara Çaylı deyirik. Ona görə ki, biz dədə-baba köçəri olmuşux. Nikolay vaxdında dağa köşmüşüh, sentyabr ayında qayıdıf gəlmişih arana. Sovetin vaxdında da bir müddət camaat getdi, gəldi. Sohra kalxoz oldu. Çaylıda çəltih əkilirdi, pambığ əkilirdi qabaxlar. Onlara Çaylı deyirdih çayın qırağında olduğuna görə.
114. HACILAR KƏNDİ
Aşağı zona ki var – Muğan tərəf, onnar haca gedəndə də, gələndə də Hacıqabulda toplaşırmışdar. Amma bu zona kı var – Zaqatala, Qax, Balakən, Tərtər, bular həmişə haca gedəndə bura (Hacılar kəndinə – top.) toplaşırmışdar, Xudapirimdən** keçif haca gedirmişdər. Haca gedənnərin toplaşma yeri bura olduğunnan kəndin adı onnan qalıf.
Dostları ilə paylaş: |
