VII. LДTİFДLДR
MOLLA NƏSRƏDDİN HAQQINDA
1. ULAQ GƏLİR, KƏS QABAĞINI
Deyir, Molla Nəsrəddin oduna gedirmiş, yer də palçıx yerdi. Bizim yerlər dərə-təpə olduğu üçün dərə-təpəni təsvir eliyirih. Təpələri çıxanda, heyvanatın ayağı sürüşəndi, ona görə həmişə bizdə nallı oluf kəllər, öküzdər, atdar. Hə... Deyir, ulax çox çətin çıxırdı yoxuşu, yükü çətin gətirirdi. Gənəşir birinə ki, ə, mən nağarım ki, bu ulax yükü gətirəndə çətin gətirir, gej gəlir, yavaş gəlir. Bir az tez gəlsin. Deyir ki, ə, o naşatırı tanıyırsan?
Deyir:
– Hə.
Deyir:
– Onnan götür, o ulax belində yük gələndə gördün ki, yavaş gəlir, gələ bilmir, onda bir damcı quyruğunun altına damızdır. Onda tez gələjəh.
Gəlir, gəlir, indi naşatırı da götürüf. Gedif indi ulağı yüklüyüf meşədə, odunnan gəlir. Bu yoxuşu çıxanda, deyir, yağış yağmışdı, ulağın ayağı yerdə durmurdu. Hə... Fikirrəşir ki, mamentidi. Bir damcı salır ulağın gerisinə. Salan kimi ulax dözmür, götürülüf yoxuş yuxarı çıxır. Ulax götürülür, bu çatmır indi ulağa. Yüürür, yüürür, çatmır. Fikirrəşir nağarsın. Deyir, hə, qərar verir ki, bir damcı da özünkünə salsın. Bir damcı da özünkünə salır. Nətər yüürürsə, gəlir ulaxdan qabağa keçir. Evə çatır. Görür ki, arvad saj asıf çörəh bişirir. Deyir:
– Ay arvad, mən getdim, ulax gəlir, kəs qabağını.
Dostları ilə paylaş: |
