26. İSTİNİ İÇƏRİ VERİR, TÜSTÜNÜ ÇÖLƏ
Bir gün bir siriyli gedir bir yerə. Bırda bı bir dənə peş görür. Bınnan irəli də peş yoxuydu. Ojağı elə damın ortasında qalıyırdılar. Bı bına çox təəccüb qalır. Qayıdır gəlir, kəntdə deyir: "Ay qardaş, bu gün bir şey görmüşəm bir yerdə, isdini içəri verir, tüsdünü çölə".
KƏBİRLİLƏR HAQQINDA
27. KƏBİRLİNİN ÇOMAĞINI QALAYLATMASI
Kəbirrilər dağa gedəndə – köçəri tayfadı dana, – gedib bı Ağcabədinin Qalayçılar kəndi var, ordan keçirmişdər. Bı kəbirrinin biri görür ki, ə, o aravadın başında par-par parıldıyan bir şey var, bı arvadın əlində par-par parıldıyan bir şey var. Bir dənə də bir ağsakqal kişi gəldi, bının əlində bir dənə bir məcmeyidi, ağappaxdı. Qalaylatdırıf gətirirmiş. Bir də yaxşı afdafadı. Deyir:
– Ə, qardaş, səhərdənnən fikir verirəm, bırda qoyunun qabağında dayanmışam. Gedillər girillər o əvə, çıxanda biri teşt, biri qazan gətirir. Məni başa sal görüm bı nədi belə? Bı nə hak-hesabdı belə?
Deyir:
– Əşi, bırda nə var belə, aparıf pulunu verirsən, qabıı qalaylatdırıf gətirirsən dana.
Bı kişi gedənnən sora, bının da əlində gərməşovdan yaxşı bir çombağı, ağacı varmış. Bının qabığı qurumuşmuş, qabığı tiftihlən-mişmiş, pis görünürmüş. Deyir:
– Hə, bını aparım qalaylatdırım, desinnər ə, filankəsin nə yaxşı çombağı var.
Gedir. Nəysə.
– Salam.
– Əleyki-salam.
Görür ki, biri körüyü basır, biri də qabları qalaylıyır. Nəysə, görür ki, ə, heş bura çombağ gətirən yoxdu. Amma bir də baxır ki, biri çombağa oxşar nəsə bir şey gətirif qalaylatdı. Demə, bu tüfəh imiş. Deyir:
– Ə, qardaş, ala bı pulu, bı çombağı qalayla.
Deyir ki, qalayçı:
– A qardaş, mən çombağ qalaylamıram.
Deyir:
– Ə, yekə kişisən. Ala bı pulu mənim çombağımı qalayla. Mənim pulum pul dəyil? İki qat deyirsən, iki qat verim, üç qat deyirsən, üç qat verim. Təki mənim çombağımı qalayla.
Deyir:
– A kişi, burda çombax qalaylamıllar, burda mis qalaylıyıllar.
Deyir:
– Ə, sənin üçün nə fərqi var, ya çombax, ya mis. Al mənim çombağımı qalayla.
Dostları ilə paylaş: |
