47. QOYDUM QAÇDIM
Biri oluf, qoldan zorruymuş. Həmişə dəyirmana dən aparanda birini əənə eliyirmiş, birini bəənə eliyirmiş, dəni üyüdüf tezcə gəlirmiş. Elə bil ki, qolunun güjünə güvənirmiş. Həməşə də evə gəlif çıxanda dədəsi bına deyirmiş ki, a bala, nətəri oldu, belə tez üyüdüf gəldin. Deyirmiş ki, ay dədə, birini əənə elədim, birini bəənə, kimdi maa bir söz deyən. Orda bir kişi yoxuydu. Dədəsi də həmişə bına deyirmiş ki, bala, heylə demə, kişi var, qabağaa çıxmıyıfdı, irast gəlmiyif. Bir gün dalı q….nın biri qabağaa çıxajax. Belə-belə.
Bir gün genə dən aparır. Genə birini əənə, birini bəənə. Biri bına güj gəlməh isdiyir. Əl atır yaxasına, bını tutur, belə qaldırır. Sən demə, bının şalvarının paçası cırığımış. Bı bını göyə qaldıranda dalının q….. görükür. Bı deyir ki öz-özünə, sən öl, bı elə dədəm deyəndi. Dədəm deyən dalı q…. bıdı. Qoyur qaçır. Gəlir. Nə dən var, nə un var, heş nə yox. Elə canını götürüf qaçıf. Dədəsi deyir:
– A bala, nədi, noluf?
– Dədə, heş nə. Sən deyən dalı q… gəlmişdi, qoydum qaşdım.
Dostları ilə paylaş: |
