63. HACI QASIM ÇƏLƏBİ
I mətn
Deyir bı sirihlilər Hajı Qasım Çələbini qəbul eləmirmişdər. Deyirmişdər fırıldaxçıdı, nətəridi. Deyir, bir gün bılar Hajı Qasım Çələbini sınamağ üçün meşədə bının qabağını kəsillər. Görüllər ki, gəlir. Sirihlilər bına deyir ki, ya bir möcüzə gösdər, ya da səni öldürəjeyih. Kəhlihlər də dağlarda oxuyurmuşdar dayna. Tay Hajı Qasım Çələbi də görür kü, vəziyət çətindi. Deyir ki, ay Allahın heyvanı, görmürsən ki, məni nə hala salıflar? Gəl köməh elə. Kəhliyin biri gəlir qonur bir çiyninə, biri də o biri çiyninə. Onda sirihlilər bınnan əl çəkir. Hajı Qasım Çələbi də deyir ki, sirihli də deməh olar, pülühlü də deməh olar.
II mətn
Bir gün Hajı Qasım Çələbiyə deyillər ki, Çələbi baba, dooşanı yeyəh, yemiyəh?
Deyif:
– Mən heş kimin nəfsinə şuğuluzum ola bilmərəm. Qulağı eşşəh qulağı, ayağı it ayağı, kimin nəfsi düşür yesin. Bəlkə bir adamın nəfsi düşəjəh ona.
Özü də nənəsi dooşan əti yeyən uşağın dodağı para olar, dooşan dodağ olar. Bikirrəşməmiş** uşax yeyə, uşağın dodağı çatal olar. Uşax bikirrəşənnən sora yesə, heş nə olmaz. Uşax bir altı aylığ, yeddi aylığ olsa, onda yisə, heş nə olmaz.
Dostları ilə paylaş: |
