Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu azərbaycan folkloru antologiyasi (Cəbrayıl, Ağdam, Laçın, Qubadlı, Zəngilan, Ağcabədi və Kəlbəcər rayonlarından toplanmış folklor nümunələri) baki – “Nurlan“ – 2012

71. SEYİD FÜQƏRA
I mətn

Bir ərlə-arvat nəzir eliyif, buların gəlif bir neçə ildən sora uşağı oluf. Uşax bir yaşa çatanda ana deyif ki, aparım bu boynum­dakı nə­ziri verim, nəzir eyləmişəm. Yoldaşı deyif ki, mən gedə bil­mi­yəjəm, şofer var, su daşıyır Yevlağa, ona deyim, onnan getginən. Dörtyolda düş, dörtyoldan o yana maşına min, getginən. Dörtyolda qadın düşüf. Yağışdı gün imiş. Taksi gəlif saxlıyıf, içində də iki nəfər var imiş. Baxıllar ki, gəlinin barmağı, boynu hamısı qızıldı. Deyir:

– Bunu götürəh aparax, yolda soyax. Qadındı da, bizə neyni­yəjəh.

Bunu bu minvalnan götürüf aparıflar. Yolun qırağında saxlı­yıflar, gəlinə deyiflər düş. Gəlin düşüf. Deyiflər, barmağında nə varsa, hamısını aç, tök, yoxsa öldürəjeyih. Bu da deyif:

– A bədbaxt oğlu, bədbaxt, bular hamısı Füqəranın nəziridi, aparram verəm.

Deyir:

– Mən Füqəra-zad tanımıram.

Deyilənə görə, yağış yağıf, ortada göl əmələ gəlif. Bular o üzdə duruf, gəlin bəri üzdə duruf. Gəlini məjbur edillər ki, aç. Bu göldən ilan qalxıf bulara doğru. Bular özünü zornan salıf maşına. Qaçıflar ki, bəs ilan bizi vurdu. Gəlin çıxıf yola. Yolnan düz gedif Füqaranın qapısına. Ziyarət eliyir, öpür əlinnən, ayağınnan. Seyid deyif ki buna, səni yolda incidirdilər ha, sənə köməh göndərmiş­dim, gəldi?

Deyir:

– Gəldi, baba.

Deyir:

– Məə agah oldu, o saat sənə burdan kömək göndərdim.
II mətn

Füqəra Seyid bir şoferə deyif ki, gəl məni apar Güllücəyə^*. Ordan, nəysə, gəlifdi Güllücəyə. Körpüün altında maşın düşürüf, Yevlağa gedirmiş. Ordan da bir dənə maşına oturuf, deyif ki, məni apar kəndə.

Deyif:

– Maa bəs iyirmi beş maat pul verəssən.

Bu oturuf maşına, bir az getmiş maşın dayanıf. Nə qədər eliyif, xoddanmır. Füqəra Seyid hasa əlində düşüfdü yerə. Əlini vuruf maşına, deyif:

– Ay Allahın dəmiri, yeri get. Ə, gəl otur dalda.

Gəlif dalda oturuf. Bunu aparıf kəndə düşürüf geri qayıdır. Başına gələnnəri adamlara danışır. Deyir ki, yolda əli hasalı bir kişi vardı, buxara papax başında. Beləsinə gedəndə maa dedi məni apar. Mən də pul isdədim. Gedəndə, deyir, maşın nıx dirəndi. Mən də düş­­düm maşının orasına baxdım, burasına baxdım. Kişi düşdü, dedi:

– Ay Allahın dəmiri, yeri.

Maa dedi gəl otur dalda, sür, xodda. Xoddadım, deyir, apar­dım onu qoydum, gəldim. Camaat deer:

– Ə, Füqəra Seyitdi.

Təzədən ordan qayıdıf geri, yalvarıf-yapışıf seyidə:

– Sənin cəddəə qurban olum, tanımamışam. Bağışdaginən məni.

Ağa onun belinə əlini çəkif deyif:

– Get, bala.