117. YAXŞI QONŞU
Deyir bir gün bir kişinin ayləsi elə vəziyyətə düşür ki, evi satmax isdiyir. Elan verir. Ev alıcıları gəlir bının qapısına. Deyillər:
– Evi neçiyə verirsən?
Deyir:
– Vallah, evi bı qiymətə verirəm, hamma qonşumu bı qiymətə verirəm, satıram saa.
Deyillər:
– Bı nətər olan şeydi?
Qonşu da bını eşidirmiş öz həyətinnən. Evi satan kişi deyir:
– Mənim qonşum o qədər mehriban qonşudu ki, onu evimnən baha verirəm saa. Qonşumu alsan, evi verəjəm, almasan, vermijəm.
Qonşu bını eşidir, deyir: “Ə, bı nə sirdi görəsən?” Tez addıyıf gəlir öz həyətinnən bıra. Deyir:
– A qonşu, bı nədi, bı nə əhvalatdı?
Deyir:
– Əşi, nə bilim, filankəsdən borc almışıx, indi qaytara bilmirih. Vaxt gəlif tamam oluf. İndi evi satıf onun pulunu vermək isdiyirih.
Qonşu da deyir ki, nə qədər pul boşdusan, de, mən verəjəm. Deyir, qonşu çıxardır verir. Deyir:
– Nə evi sat, nə də bir şey elə. Apar pulu ver, ev də halalın olsun.
Dostları ilə paylaş: |
