120. CƏNNƏTİN QAPISINI BİRİNCİ AÇAN
Biri atasına deyif ki, ateyi-mehriban, görən cənnətin qapısını kim açacax birinci? Deyif:
– Bala, bırda bir naxırçı arvadı var – Xeyri arvat var, o açacax.
Deyif ki, nətəri? Deyir ki, o açacax da.
Gedir görür kü, bı Xeyri arvad oturuf cəhrə əyirir. O namazımıza qoşulan Xeyri arvat. Ona görə də namazımızda deyilir ki, xeyir işdər sahibi olax. O arvadın adınnan qalıf. Görüf kü, oturuf cəhrə əyirir, yanında balaca ağ quruşqada su, üsdündə də bir belə quru çörəh, yanında da bir uzun çombax. Bına sual verir. Deyir ki, niyə belə?
Deyir:
– Ona görə ki, mənim ərim axşama kimi naxırdadı, mən yaxşı çörəh yesəm, yaxşı çay işsəm, günah elərəm. O çombax da onnan ötəridi ki, ajığı tutanda məni vırsın.
Yoxsa indikilər kimi? Baş yoldaşın yolu ağırdı, bala. Onçün də birinci cənnətin qapısını həmən Xeyri arvad açıf. Namazımızın, cənnətin qapısını həmən Xeyri arvad açıf. Qırx dəvəən avsarını o çəkif.
Dostları ilə paylaş: |
