34. HƏR VİLAYƏTDƏ BİR EV TİK
Bir padşah varmış. Bının üç oğlu olub. Bir gün padşah oğlannarını yanına çağırıb deyir:
– Gedin hərəniz bir vilayətdə çoxlu ev tikin.
Padşahın oğlannarının hərəsi üz tutur bir vilayətə. Bir müddət keçir. Bir gün padşahın böyüh oğlu qayıdır gəlir atasının yanına, deyir:
– Ata, dediyini yerinə yetirmişəm.
Atası oğlunu da yanına salıb gedir oğlunun dediyi vilayətə. Gəlib çıxıllar. Baxır ki, oğlu o qədər ev tikib ki bı vilayətdə, amma hamısı da xaraba, bı evlərdə heş kim yaşamır. Baxır, deyir:
– Yox oğul, sən mən deyəni eləməmisən.
Tay heş nə demir, qayıdıf gəlillər. Bir müddətdən sohra padşahın ortancıl oğlu qayıdıb gəlir, deyir:
– Padşah sağ olsun, dediyini elədim.
Padşah durur, bını da yanına salıb gedir. Gəlib baxır ki, bı oğlu da vilayətdə çoxlu ev tikdirib, amma heş birində bir adam da yaşamır, elə xarabadı. Deyir:
– Oğul, yox, sən də mən deyəni eləməmisən.
Qayıdıb gəlir. Bir müddət keçir. Axırda padşahın kiçik oğlu qayıdıb gəlir. Deyir:
– Atayi-mehriban, dediyini yerinə yetirmişəm.
Qalxıb gedillər. O vilayətə girəndə padşah baxır ki, biri bını oğluna ordan salam verdi, evinə dəvət elədi, biri bırdan salam verdi, evinə dəvət elədi. Kim qabağına çıxdı ədəbnən salam verdi, baş əydi, ayağının altına xalça-palaz döşədilər, gül-çiçəh verdilər, hamı bına xoş gəldin elədi. Padşah bılara baxdı, dedi:
– Hə, oğul, bax, mən deyənnəri sən eləmisən.
Dostları ilə paylaş: | 
