10. ARVADA SİRR VERMƏK OLMAZ
Bəhlul Danəndə üş topa topluyuf belə. Vəzir-vəkil gedirmiş. Bı vəzir qayıdıf deyif ki, onun birini sat maa. Neçiyədi?
– Üş tümənə.
Götürür torpağı belə savırır, deyir:
– Kül o kişinin başına ki, arvada sirr verə.
Deyir:
– Elə bı?
Deyir:
– Hə.
Birini də alıllar. Onu da üş tümənə. Bı səfər də deyir ki, kül o kişinin başına ki, qohumunu ata, yada bel bağlıya. Bını da savırır. Biri də var, vallah. Eşitdiyimi deyirəm, onu yaddan çıxartmışam. Onu da savırır. Bını alan vəzir deyir:
– Vallah, bını sınıyajam.
Gedif. Deməli, neçə il şaha vəzir imiş dana. Onnan işi keçirmiş, onnan işdiyirmiş. Şahın gedir qotazdı-motazdı qəşəh bir qoçu varmış, onu oğurruyuf aparır ayrı bir yerdə gizdədir. Ayrı yerdən də bına oxşar bir qoç alır, gətirir, kəsir. Deyir:
– Arvad, elə eləynən ki, şah bilməsin. Bilsə, məni asar.
Deyir:
– Yaxşı.
Şahın da qoçunu bir ayrı yerdə saxlatdırır. Aradan bir beş gün keçir, bının arvadnan sözü çəp gəlir. Deyir:
– Ey köpəyoğlu, bı da sənin şahın qoçunu kəsdiyindi?
Bı gedir şaha çatır. Bunun üsdünə şah bını çağırtdırır. Arvadı sınıyır axı bı. Bı belə.
Sohra gedir bir qoyun kəsir. Qoyunu kəsir, qoyur meşoğa. O ku bının varınnan, çörəyinnən, çayınnan yeyib-içənin birinin yanına gedir, deyir:
– Qardaş.
Deyir:
– Nədi?
Deyir:
– Qardaş, əlimnən qan çıxıfdı. Adam öldürmüşəm. Bını gör neynirsən? Sən Allah, bını bir yannıx eliyəh gəl.
Deyir:
– Ə, apar ayna. Sən Allah, qanıı apar ayna, maa tərəf gətirmə. Götür get.
Ə, bu da qoyundu ey, adam dəyil ha. Gedir mənim təki bir fağır qohumu varımış dana. Lap qoja bir arvad imiş, evdə otururmuş. Deyir:
– Bıy, xoş gəlmisən başaa dönüm, qurban olum.
Deyir ki, ay bajı, əlimnən qan çıxıf, bir adam öldürmüşəm. "Bıra gəti" – deyif duruf ojağın yerini qazıf. Onun kəlləsini belə-belə eliyim. Elə basdırajeyih bırda, heş kim də bilmiyəjəh. Açır görür cəmdəh.
Şah da çağırır bını. Deyir, camaatı yığıf ki, bının vəziri asılsın. Camaat hamısı ağlaşır da. Vəzir çox yaxşı adammış. Assın deyəndə camaat əl-əl ağlıyır. Vəzir deyir:
– Şah sağ olsun.
Deyir:
– Nədi?
Deyir:
– Şah sağ olsun, sənin öz qoçun gəlsə, məni asarsan?
Deyir:
– Yox.
Dingildəyə-dingildəyə deyir:
– Filan yerdədi, gedin bının qoçunu gətirin.
Bının qoçunu gətirəndə bı durur deyir ki, bəs belə-belə, bı sözü də mən almışdım. Şah bir heylə bına yalvarır ki, qalsın işdəsin, deyir:
– Yox, mənim bir qoçca hörmətim olmadı?
Hər adama bel bağlamax olmaz. Arvada sirr verməh olmaz. Amma arvad var on kişinin qabağıdı, arvad da var, heç çöp də dəyil.
Dostları ilə paylaş: |
