Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu azərbaycan folkloru antologiyasi (Cəbrayıl, Ağdam, Laçın, Qubadlı, Zəngilan, Ağcabədi və Kəlbəcər rayonlarından toplanmış folklor nümunələri) baki – “Nurlan“ – 2012

11. ƏMANƏTƏ XƏYANƏT
Bəhlul İmam Cəfəri Sadıx Əleyhsalamın tələbəsi oluf. Onun dörd yüz tələbəsi oluf. Oların içində Molla Nəsrəddin, bir də Bəhlul çox savatdı tələbələri oluf. Deməli, o vaxdı ki, müxalifət imama qalib gəlif, məhtəbi-zadı dağıdıflar, onda İmam Cəfəri Sadıx Əleyhsalam deyif ki, dağılın gedin, özüzü vurun dəliliyə.

Deyir, bir günnəri bir nəfər at alasıymış. Bir az pulu varmış. Aparır verir şəhərin qazısına. Deyir ki, bax, bu beş yüz maatdı. Bunu saxla amanat. Məndə olsa, xəşdiyəjəm. Mən üsdünü düzəldif gəlif bir at almax isdiyirəm.

Vaxt olur, pulu düzəldir. Gəlir qazıya deyir ki, gəlmişəm pulu aparmağa.

Deyir:

– Nə pul?

Deyir:

– Mən sənə beş yüz maat verməmişəm amanata.

Deyir:

– Ə, səfeh-səfeh danışma. Sənin pulu harda görmüşəm?

Nə qədər eliyir, sübut eliyə bilmir. Gileylənə-gileylənə çıxanda Bəhlul deyir ki, bala, niyə gileylənirsən. Deyir:

– Əşi, qazıya beş yüz maat pul vermişəm, indi danır.

Deyir ki, sənnən gedəh onun yanına, görüm o sənin pulu niyə vermir?

Nəysə gedir. Deyir ki, mən girirəm içəri, onnan bir söhbət baş­dı­yajam, havaxt mən öskürdüm, gir içəri. Girir içəri. Qazı deyir ki, Bəhlul, sənnən çıxmıyan iş. Xeyir ola belə. Deyir ki, başıma bir hadisə gəlif, onunçün gəlmişəm. Deyir, əlimə lapatka almışdım yeri belə qurdalıyırdım. Gördüm bir zincir var orda. Bu zincirin dalınca qaz­dıxca getdi, qazdıxca getdi. Baxdım ki, bir binaya çıxıf bu. Bu zincir binanın qapısına bağlıdı. Çəhdim, deyir, qapını aşdım, girdim içəri. Gördüm hamısı ləl-cəvahirdi. Bu belə deyəndə oğlan girir içəri. Deyir:

– Ay qazı, sən Allah, mənim o pulumu ver.

Axı Bəhlul buna deyifdi ki, burda xəzinə var. Demək, bunun yerin bunnan örgənməh xatirinə deyir:

– Ala pulu, rədd ol çıx getginən.

Bəhlula deyir ki, əhvalatın dalın danış. Deyir:

– Hərrəndim gördüm bir qapı var. Oranı aşdım, gördüm qızıl qaravat var. Qızıl qaravatın üsdündə bir qız yatıf, deyirsən xuda­vəndi-aləm, yemiyim, işmiyim, buna tamaşa eliyim. Qızın barma­ğında bir üzüh vardı. Üzüyü çıxartdım gördüm ki, üzüh o xəzinənin hamısına dəyər. Mən üzüyü çıxardannan sora üzüh yekəldi. Dedim ki, əşi, bunu salım boynuma, xəzinədən də yığışdırım. Deyir üzüh başımnan keçənnən sora başdadı məni boğmağa. Boğdu, boğdu məni, “hah” elədim ayıldım, gördüm yuxudu.

Deyir:

– Allah sənin evini yıxsın. Mən də deyirəm burda bir xeyir var, pul da getdi.