56. ONSUZ DA ƏLLİ QƏPİK VERƏCƏM
Bir gün bizdə bir kişi varıydı, bı gedir dəlləyə. Özü də, sən demə, birinci səfərmiş bı dəlləyə gedirmiş. İndi bı dəlləhlərdə qayçını çox şakqıldadıllar axı. İndi bilmirəm vərdiş eliyiflər, nədi. Bı kişi oturur, başdıyır başını vırdırmağa. Dəlləh qayçının çox şakqıldatdıxca kişi də fikirrəşir ki, bı belə eliyir ki, bınnan çoxlu pul alsın. Dözmür, deyir:
– Ay bala, özuu çox yorma, onsuz da əlli qəpih verəjəm.
57. XƏBƏRİ PADŞAHA NECƏ ÇATDIRMALI?
Bir gün bir padşah olur. Bı padşah deyir ki, sabah kim maa xəbər gətirsə, yaxşı xəbər, ya pis xəbər, yaxşı xəbər verənə ənam verəjəm, pis xəbər gətirənin boynun vırdırajam. Səhər bir nəfər gəlif deyir ki, şah sağ olsun, sənin bütün qohum-əqrəban sənnən tez qırılajax, sənnən tez öləjəh. Padşah deyir ki, bı bəd xəbər verdi, bının boynunu vırın. Aparıf bının boynunu vırıllar. Bir nəfər də bını götürüf gəlif başqa cür deyir. Deyir ki, padşah sağ olsun, sən bütün qohumlarınnan çox yaşıyassan. Padşah deyir ki, bı yaxşı xəbər verdi, bına çoxlu ənam verin. Bına çoxlu ənam verif yola salıllar. Hamma əslində də eyni şeyi demişdi e... Biri eylə dedi, boynunu vırdı, biri belə dedi, ənam qazandı.
Dostları ilə paylaş: |
