| Ü
285. Üzdə mələk, dalda kələk.
286. Üzəngi yoldaşı oluf.
287. Üzüm üzünə baxar, rəng gətirər.
V
288. Vardan verən bəllidi, yoxdan verən dəlidi.
289. Varrını yağ saxlar, kasıbı hax saxlar.
290. Ver – qorxma, istə – utanma.
291. Verif yaman olunca, vermiyif yaman ol.
292. Verillər götür, döyüllər qaç.
293. Vədəsiz yarpax tökülməz.
294. Vəli vəlnən, kəli kəlnən.
295. Vuran oğul anasınnan soruşmaz.
Y
296. Yaxşı adama çatmasan da, yurduna qon.
297. Yaxşı ananın pis qızı olmaz.
298. Yağ yağnan qaynıyar, yarma yavan qaynıyar.
299. Yağ yemir ki, ağzı yağa bulaşa.
300. Yağlı çörəyin olunca, yağlı dilin olsun.
301. Yağlı tapmasan da, yavanın olsun.
302. Yalançı dəyirmannan düşdü, başı unnu gəldi, heş kim inanmadı.
303. Yalançı da tamahgiri bir dəfən alladar.
304. Yanımızı yasdı, yerimizi isdi elədik.
305. Yanlız insan ya şeytandı, ya Rəhman.
306. Yanşax yanın kar yırtar.
307. Yanvar çıxdı, fevral azdı, mart da yazdı.
308. Yarı yanında, əli qoynunda.
309. Yatan ölmür ha, yetən ölür (Kişi öləndən sonra əmlakını arvadının adına yazdıracağını dedi. Arvadı isə onun nə ölməyini, nə də varını istədiyini dedi. O zaman kişi bu atalar sözünü misal çəkdi.)
310. Yasdı-yasdı yarpaxlara yaz qırağı demərəm,
Sənin kim adama dızqırağım demərəm.
311. Yaşmax altınnan çıxan dil, bulud altınnan çıxan gün.
312. Yatanın üsdünə yağış yağar.
313. Yayda işdəmiyən qışda titriyər.
314. Yayda kölgədə oturan qışda odun axdarar.
315. Yaylığının qulağına bax, evlərinin ulağına bax.
316. Yaz yağışı tez keçər.
317. Yediyini it aparır,
İşdiyini də sel.
318. Yer bərk olanda öküz öküzdən görər.
319. Yetimə deyillər, kimi minərsən? Deyir: Çörəh verəni.
320. Yeyir yandırannan,
İçir qandırannan.
321. Yeznə kişinin düşmənidi.
322. Yıxıldığın yeri tanı.
323. Yolda çörəh ağırrıx etməz.
324. Yoxsulun evində dəmir tapılmaz, itinin adını “Dəmir” qoyar.
325. Yurd yurddan sayalı olar.
326. Yüz dərənin başını bir tab kəsər.
327. Yüz hadıx olsa da, güj doğana düşür.
Dostları ilə paylaş: | 
