Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu azərbaycan folkloru antologiyasi (Cəbrayıl, Ağdam, Laçın, Qubadlı, Zəngilan, Ağcabədi və Kəlbəcər rayonlarından toplanmış folklor nümunələri) baki – “Nurlan“ – 2012

35. NUH PEYĞƏMBƏRLƏ İLAN
Bir gün Nuh peyğəmbər, deyillər, yolnan gedirmiş. Özü də susamışmış. Səhrada da su hardadı? Özü də bı qurban olduğum özünnən bir dərman aparırmış ki, bı dərmanı adamlara verəjeymiş, adamlar ölmiyəjeymiş. Nuh səhrada bir bulağa ras gəlir. Fikirrəşir ki, qurban olduğum, lap yaxşı oldu. Susuzdan ölürdüm. Bir az burdan su içim. Gəlir bulağa yaxınnaşır, elə əyilir ki, su işsin, bir ilan fışıltıynan bının qabağına çıxır. Nə qədər eliyir canım qurban olan, ilan imkan vermir ki, bı su işsin. Axırda ilan bına deyir ki, nə verərsən ki, səni qoyum su işməyə. Nuh peyğəmbər də deyir ki, bəs mənim heş nəyim yoxdu, bir dərmannan başqa.

Deyir:

– O nə dərmandı helə?

Deyir ki, bəs belə-belə, bı dərmanı aparıram insannara, insan­nar bı dərmanı içənnən sohra ölmiyəjəh, qabıxlarını dəyişif cavan­naşajaxlar.

Deyir:

– O dərmanı ver mənə, səni qoyum su içəsən.

Nuh qurban olduğum verməh isdəmir, amma naəlaj qalıf verir. Verənnən sohra da deyir:

– Ay lənətə gəlmiş, bı dərmanı da saa verdim, saa baş ağrısı da verdim. Başın ağrısız olmasın.

Suyu içir gedir. Odu-bıdı, ilanı öldürməsən, ölmür. O dərmanı uduf, elə həməşə qabığını dəyişir, cavan qalır. Amma həməşə də onun başı ağrıyır.