PİRLƏR VƏ OCAQLAR HAQQINDA
62. HACI QARAMAN
I mətn
Bınnan irəli Cəbrayılın mərkəzindəki xəsdəxana Şahvəlidə yerrəşirmiş. Mən orda yatanda mənimnən bir palatada Əli addı bir yoldaşım da yatırdı. O Əli nağıl elədi ki, bir dəfə Hajı Qaramana getmişdih. Nəysə, ziyarət elədih, qurban kəsdih, Allah vermişdən bişirif yeyəndə orda bir adam da varıydı. Onu da qonax çağırdıx ki, gəlsin biznən çörəh yisin. Gəldi biznən bir yerdə çörəh yidi. Bizə dedi ki, mən Ağdamnan bıra gəlmişəm. Özüm də ki, kankanam. Bir gün raykom gəldi bizə dedi ki, batan kəhrizdərin girif hər birini açın, təmizdiyin. Maa da bir kəhriz düşdü. Bilirdih ki, bu kəhrizdər çoxdankı kəhrizdi, özü də içi ilannarnan doludu. Nə qədər dedim girmiyim, raykom dedi:
– Yox ey, girif təmizdiyəssən.
Dedim, ya adını eşitdiyim Hajı Qaraman, kəhriz teyxa ilan-çiyandı, mən neyniyim? Deyir, yatanda yuxumda gördüm ki, bir nurani ağsakqal kişi maa deyir ki, dur kəhrizin gözü açılıf. Dedim yəqin məni xiyal basır. Təzədən yatdım. Bir də gördüm ki, gənə həmən kişi deyir. Deyir ki, dur ayağa kəhrizin gözü açılıf. Durdum o başdannan heş kim oyanmamış qaşdım kəhrizə. Gördüm ki, kəhrizin gözü üş-dörd yerdən açılıf. Qışqıra-qışqıra qaşdım kəndə ki, bəs kəhrizin gözü açılıf. Onda da dua eləmişdim ki, ya Hajı Qaraman, gedif səndə üzüquyulu qalajam. Ona görə indi üş gündü burdayam, üzüquyulu ziyarət eləmişəm.
II mətn
Hajı Qaraman maralı minif şallağı da alıf əlinə gedirmiş. Bına deyillər ki, bəs bırda, Araz qırağında bir ojax var. Onnan da görüş, adı da Şıx Hümmətalıdı. Bizdəki o seyid qızı Nübarın babasıydı Şıx Hümmətalı. Bı Hajı Qaraman Şıx Hümmətalıya tərəf gedəndə görüf ki, Şıx Hümmətalı divarı cannı heyvan kimi minif mına tərəf gəlir, əlində də çubuğ əvəzinə ilan. Bını görən Hajı Qaraman deyir:
– Sən mənnən güjdü ojaxsan, mənim mindiyim ayaxları üsdə yeriyir, sənin mindiyin ayaxsızdı.
Sohra olar yarışıllar. Şıx Hümmətalı Arazın üsdündə ojax yandırır. Amma Hajı Qaraman Arazın üsdündə ojax yandıra bilmir. Onnan deyillər ki, yanmadı Qaraman ojağı.
Dostları ilə paylaş: |
