94. YAL PİRİ
Qadın qəbri idi. Döyüşdə Əmirəlmöminin nəslindən kimsə ölüb, basdırıblar ora. Üsdünü örtməzdilər. Deyərdilər belə buyrublar. Qıraqlarına daşlar düzmüşdülər.
Bir çolax arvad vardı bizdə, Gülsənəm arvad. Kəntdə yay aylarında quraxlıx olurdu. On gün, iyirmi gün yağış yağmırdı. O vaxt ağbirçəklər, ağsakqallar deyərdilər ki, Gülsənəm, get. Gülsənəm çimirdi, gedirdi həmin piri ziyarət edirdi, ordan bir dənə daş götürürdü, gətirirdi atırdı kəhrizin gözünə. İki gün, üş gün yağış yağırdı. Sora Gülsənəm gələrdi, həmin daşı götürüb aparardı qoyardı yerinə.
Kənd uşağı idik, gələrdik kəhrizə. Hava da çox isdi idi. Bizim kəntdə də göl yox, çimməyə yer yox. Gəlirdik kəhrizə, ayaxlarımızı soyunurdux, girirdih kəhrizə. Kəhrizin için təmizdiyirdik ki, təmiz olsun. Bilməmişik, içində iri daşdarı götürmüşük tullamışıx aşağı böyürtkannığa. Təsəvvür elə ki, yağış başdadı, duman başdadı. Bir gün, iki gün, üş gün, dörd gün... Hamı düşdü Gülsənəm arvadın üstünə ki, get o daşı tap, apar qoy yerinə. Gülsənəm arvad gəldi axşama qədər orda axtardı, tapammadı. Onu qısnamışdılar. Axırı biz dedik ki, içindəki daşları tullamışıx böyürtkannığa. Kişilər də töküldülər, böyürkannığı bişdilər ki, Gülsənəm arvad o daşı tapsın. Daa deyəmmərəm həmin daşı tapdı, başqa bir daşı tapdı, apardı ora yerinə qoydu, yağış kəsdi. Səkgiz-on gün bizdə çox dumannı, çiskinni günnər oldu.
Gülsənəm arvad kəndin yeganə çolağı idi. Deyirdilər Allah-tala birinci bunun duasını eşidir. Ona görə kimin nə imkanı vardı, birinci ona kömək eliyirdi. Hətta pirə ziyarətə gedəndə Gülsənəm arvadı özdəriynən götürürdülər ki, hamıdan sora o pirdəki nəzir-niyazı götürsün, özünə pal-paltar alsın.
Dostları ilə paylaş: |
