109. AŞIQ VALEH
I mətn
Aşıx Valehin usdadı Səməd addı bir aşıx olufdu. Aşıx Valeh ona deyif ki, ay usdad, nə vaxt aşıx olajam da, arxeyin gedip deyişə bilərəm. Deyip, nə vaxt əlimin dalıynan saa bir şillə vursam, onda bil ki, usdasan.
Bu vaxt da yas oluf. Səməd yasa gedif ora. İndi bırda da qavaxlar bir qız isdəmişimiş. İndi mıın da bırda görüf, bir əz ürəyi quvar eliyif. Qayıdıf kəndə gələndə, indi Valeh mının yanındadı axı, topalaşıllar mının başına ki, ay aşıx, bir az denən da qulax asax. Bı da yerinə tüşür, deyir ki,
Əziziyəm Yasəmən,
Ətirridi yasəmən.
Gülaplıda şivən ola,
Gündə gedəm yasa mən.
Yanı gündə gedəm o qızı görəm. Aşıx Valeh də Gülaflıdandı axı, bının belə deməyi mına toxunur. Deyir ki,
Mən aşığam ya süzmə,
Ya qatıxdı, ya süzmə.
Valehi yaradan Allah,
Sən Avdaldan yas üzmə.
Bu da bına toxunduğu üçündü də, ustadın üzünə ağ olur, mına bir şillə vurur. Bı da fikirrəşir ki, təmiz aşıxdı. Durur, gedir, hardasa bağlanır. Səməd durur gəlir ki, a bala, bəs saa kim deyifdi ki, duruf gələsən, axı sən tam aşıx döyülsən. Deyir ki, bəs sən dedin nə vaxt saa bir şillə vursam, sən aşıxlıx eliyə bilərsən. Deyir, mən əlimin dalıynan dedim, indi əlimin qavağıynan vurmuşam axı mən saa. Sən ustadının üzünə ağ olduğuna görə vurmuşam.
II mətn
Aşıx Valeh Zərnigarın dalınca Dəmir qapı Dərbəndə gedəndə yolda qabağına bir kişi çıxır, deyir:
– Ay aşıx, mən at itirmişəm, bəlkə görəsən?
Aşıx Valeh deyir:
Aşıx əmər hey,
Beldə gümüş kəmər hey.
Göydə maydanı gördüm,
Yerdə qulun əmər hey.
Yəni yolun qırağında zəmi var imiş. Maydan girib zəmini ütürmüş. Yolda da quru yerdə durub qulun onu əmirmiş.
Dostları ilə paylaş: |
