111. AŞIQ ABBAS
I mətn
[Aşıx Abbas] çox belə dərrakəli aşıx olur. Çox məclislərə gedir, çox yerlərə gedir və ilaxır. Çox da elə bir insaflı adam olur. Bı gedirmiş, çalırmış, oxuyurmuş, gəlirmiş.
Günnərin bir günündə bının bir dostı sifariş eliyir ki, Aşıx Abbas gəlsin bırıya, toy eliyirəm. Bı durur sazını götürür gedir. Nəysə bırda nə təhər olursa bınnar yönnəşmir. Bı dostuynan özü yönnəşmir qiymətdə. Bı qayıdır gəlir, bir müddət aradan keçənnən sora... Bı Aşıx Abbasın bir-iki malı olur. Bı mal çox korrux çəkirmiş ajınnan. Daa bının heş bir yerə getməyə üzü yoxmuş ki, gedə birinnən ot gətirə, birinnən saman gətirə, birinnən bir şey gətirə, bı malları yaza çıxarda. Bı fikirrəşir, sən öl, duruf gedəjəm həmən dostumun qapısına, nə olajax, olajax.
Gedir bının qapısına. Bı, Aşıx Abbası yaxşı qəbul eliyif. Hə... Bına yaxşı çay, yaxşı çörəh. Bı da sazıynan getmişmiş. Deyir:
– Aşıx, nədi, xeyirdimi?
Sazı götürür, orda iki kəlmə söz deyir. Onu deyə biləjəm sizə. [Aşıx Abbas] deyir:
Aşığam zamana çalar,
Xalın zamana çalar,
Min tümənə çalmıyan canım,
Bi cüyə samana çalar.
O vaxt bir cüyə alırdıq. Kisə yerinə, meşox yerinə cüyə alıb işdədirdilər. Onu da yunnan toxuyırdılar, içinə arpadan, buğdadan, taxıldan, samandan yığırdılar.
Bırda qandırır ki, mən bir cüyə samana gəlmişəm.
II mətn
[Qarabağ keçmişdə] böyük bir mahal olub. Aşıxlar gəzirmiş də bı mahalı. Həmən bir devran gəlir bı Aşıx Abbas gəzəndə ulağnan gedir. [Görür] ki, bı kəndin birində böyük bir toy var. Çöldə də böyük qar yığnağı varmış. Ulağı bağlıyıllar bı qara – bı qarın topasına. Bı Aşıx Abbas girir, bir az çalır, bir az oxuyur, deyir ki:
Əziziyəm Qarabağlı,
Şəki, Şirvan, Qarabağlı,
Aşıx kef hayında,
Eşşək çöldə qara bağlı.
Dostları ilə paylaş: |
