32. XƏLƏFŞƏ ARMUDU
Qozdu çay bı Qarabağın ən gözəl yerrərinnəndi. Bı çayın yanındakı meşəlihlər, bağ-bağat adıynan məşhurdu. Qozdu çayın yanında dağ kəndi Xələfşədə də bağ-bağat çoxdu.
Bir gün Xələfşəli Feyzi kişi bağın meyvələrinnən bişirdiyi tut bəhməzini bidonnara yığıf bazara gətirir. Tərəkəmə camaatı yığışır kişinin başına ki, bəs bəhməz alsınnar. Feyzi kişi bidonnarı açır, başdıyır malını tərifləməyə dayna:
– Ay bəhməz alan, ay tut bəhməzi alan. Gəlin qalmadı, min dərdin dərmanıdı.
Camaat yığışır Feyzi kişinin başına. Başdıllar bəhməznən maraxlanmağa. Feyzi kişi həvəsnən taxda qaşığı bəhməzə batırıf-çıxardanda diksinir, təəccüblənir. Qaşığın üsdə ölmüş siçan balası olur. Demə, siçan balası hardansa qaçıf düşüf bəhməzin içinə, elə ordaca boğuluf ölüf. Feyzi kişi qalır məəttəl. Qorxur ki, camaat bını görsə day bir də heş vax onnan bəhməz almıyajax. Tez siçanı təpir ağzına. Deyir:
– Xələfşə armıdıdı ey, Xələfşə.
Hə.. beləjə siçan balasını udur. Elə o vaxdan camaat “Xələfşə armıdıdı” məsəlini işdədirlər. Bax beləjə...
Dostları ilə paylaş: | 
