60. TUMAS ATA
I mətn
Hajı Rəhimə* hərrənməsən o Tumas ataya çıxanda ziyaratın qəbul olunmur. Gərəh ora hərrənif çıxardın. Birinin züryəti yoxdu. Deyillər ki, Tumas ataya qurban apar, amma Hajı Rəhimə hərrən apar. Allah-tala ona övlad nəsib eliyirdi. Taxıl əkirdilər, yağış yağmırdı. Onda deyirdilər ki, adama bir maatdan yığax, mal qurbanı aparax Tumas atada kəsəh. Tumas ata da elə bil dik divara çıxırdın. Orda aparıf heyvan kəsirdilər, heyvan soyulunca o adamlar evə suyu tökülə-tökülə gəlirdi. Heylə müqəddəs pirlərimiz var.
Olar üş qardaş oluf. Biri Tumas atadı, biri Günəş atadı, biri Çəpiy atadı. Günəş atanın da evladı oluf, Tumas atanın da, amma Çəpiy atanın olmuyuf. Çəpiy ata Qubatdı rayonu tərəfdə olufdu. And içəndə deyirdilər ki, sonsuz Çəpiy ata hakqı. Olar Hajı Qaramanın evlatdarı oluf. Günəş ata da Qubatdı tərəfdə olufdu.
II mətn
Kafır qavalıyıf bunu (Tumas atanı – top.), aparıf çıxardıf dağın döşünə. Gedif girif ardış koluna. Kəklih qakqıldıyıf deyif ki, filan yerdədi. Gedif girif ayrı yerə, genə deyif filan yerdədi. Gedif, orda beş dəyqədən sora qayba çəkiləjəymiş. Deyif:
– Ardış, göyün getməsin, kəklih, balan artmasın, qız, cehizin bitməsin.
İndi qıza dokquz maşın cehiz verəsən, genə nəyisə bitmir. Ardıcın da ömrü boyu göyünün getdiyini görmüsən? Kəkliyin də ki, dünyada balası artmıyıf.
Dostları ilə paylaş: |
