| III mətn
Bizim bir bibimiz nəvəsi var – Surayanın qızı. Rəhmətdih aqamın dünyasını dəyişməyini bına Qafanda orta məhtəpdə onuncu sinifdə oxuyanda qəfildən deyiplər. O, çox havalanmışdı. Gözümnən gördüm. Üzdən irax, öz başını yolurdu, belə dağıdırdı, paltarını cırırdı. Yatırtmax olmurdu, yendirməh olmurdu. Bını götürdülər gəldilər Göyrəbasa, aparax İmamzadıya ziyarətə. Erkən apardım dədəmi, Suraya bibimi, bir də o qızı qoydum orda – Seyit Həşim Ağa tihdiyi evdə qoydum, gəldim. Dedim axşam toran çalanda ziyarət eliyərsiz. Axşam hardansa qarannıx düşəndə İmana dedim ki, dur ayağa, adama bir at tapax, gedəh İmamzadıya. Adama bir yaxşı at tutdux, yəhərredih, mindih, getdih. Hardasa saat on ikiydi, birə işdiyir, getdih gördüh dədəm bı evdə, bı qızın əyağını sarıyıplar. Dedim:
– Dədə, niyə ziyarət eləməmisız?
Dedi ki, bala, qorxdux, eliyəmmədih. Durdum tutdum bı qızın qollarınnan. Ayaxlarını atmırdı e, sürüyə-sürüyə gətirdim məçidə. İndi üş dəfə mən bını fırratdım İmamzadıya, gəldim saldım içəri. İçərdə də bını bir çətinnihnən o üç qəbrin başına fırratdığ. İkisini getdi, üçüncüyə gələndə qəbirrərin əyağında tarap uzanıp yuxuya keşdi. Yuxuya keçənnən sora bının ziyarəti qəbul olunmuş sayılırdı. Dedim ki, yatım qalım. Mən qorxmuram heş nədən. Rəhmətdih Suraya bibim dedi ki, bala, saa qurban olum, mən özum əhd eləmişəm ki, onnan orda yatım. Sora gəldilər içəri, dədəm də gəldi, Suraya bibim də. Olları qoyduğ o uşağın yanında. Biz atdandıx gəldih Göyrəbasa. Səhər bir də gördüh ki, bıdırana üsdən aşağı deyə-gülə üçü də gəlillər. Qız ayıldı, oldu anadangəlmə. Sora aylə qurdu.
Dostları ilə paylaş: |
