9. QURDAĞZI BAĞLAMA
I mətn
Qurdun ağzını bağlamax üçün oxuyardılar:
Hasarın hasar olsun,
Hasarın günbasar olsun.
Əli hasarını çəksin,
Peyğəmbər möhürünü vursun.
Ona gələn qurd-quşun,
Allah da yolunu kəssin.
II mətn
Qurd ağzını bağlamax üçün dədə-babadan pıçax götürərdilər, ovsun oxuyardılar:
Ayı gördüm ağladım,
Dəsdinə gül bağladım.
Həzrət Əlinin bıçağıynan,
Fatma nənənin gursağıynan,
Qurdun ağzını bağladım.
Deyif həmən pıçağı yumuf qəlbi bir yerə qoyardılar. O gejə o mala-heyvana qurd-quş dəyməzdi.
III mətn
Ağzı bağlanmış canavar suyun üsdünnən keşsə, ağzı açılajax, keçməsə yox.
10. TÜFƏNGİN ÇİLƏYƏ DÜŞMƏSİ
Tüfəngi yerə qoyuf üsdünən keçəndə tüfəng tilsimə düşür. Onu tilsimdən çıxartmax üçün quşdan-zaddan vuruf qanını tüfəngin üsdünə çəkərlər ki, tilsimdən çıxsın.
11. DUMANI QOVMA
Dumanı qovmax üçün oxuyardılar:
Duman, qaç-qaç,
Duman qaç-qaç.
Mən anamın ilkiyəm,
Ağzı qara tülküyəm.
Səni tutuf asaram,
Ağzına daş basaram.
Duman, qaç-qaç.
Binədən keç-keç.
Dostları ilə paylaş: |
