34. DEYƏSƏN, KOL TƏRPƏNDİ
Bir kişi yaman gofçuymuş. Səhər örüşə gedif, axşam qayıdanda başına gəlif, gəlmiyənnəri uyduruf camaata danışarmış. Bir gün genə bı örüşdən gəlir. Camaat yığışır başına. Deyir ki, zulumnan gəldim bu yolu. Yolun qırağında qırx çakqal yığışmıdı, güjnən canımı qurtardım. Deellər:
– A kişi, bir kolun divinə qırx çakqal yığışa bilməz. Bir az aşağı yen.
Deyir:
– Yaxşı, iyirmi-otuz olsun.
Deellər:
– Ay kişi, bu kəttə heş bı qədər çakqal yoxdu.
Deyir:
– Yəqin on-on beş olardı, dəqiq saya bilmədim.
Deellər:
– Kişi, bu qədər çakqal bir yerdə olmaz axı.
Deyir:
– Üş-beşə nə sözüz?
Deellər:
– Ay kişi, bı da olmaz, çakqal təh olur, ağ eləmə.
Kişi özünü itirmir. Deyir:
– Nə isdirsiz mənnən? Deyəsən, kol tərpənirdi dayna. Di əl çəkin.
Dostları ilə paylaş: |
