46. MƏHƏMMƏD PEYĞƏMBƏR VƏ ƏZRAYIL
Bizim Axund Hacı Ağacan da bir söz söylüyürdü. O deyirdi ki, o vaxtı peyqəmbərimiz ölüm ayağında məlayikədən (Əzrayıldan – top.) soruşdu ku, mənim vaxtım tamamdı. Ya Əzrayıl, mənnən sora, mənim ümmətimin canını nejə alajaxsan sən? Dəəndə, dedi ki, ya peyqəmbər, sənin ümmətinin əlini, əyağını bağlıyaram, onnan sora onun başını kəsərəm, onun canını belə alaram. Ama o saymadı. – Görükür o da (Hacı Ağacan – top. ) bilmirmiş, çünki o vaxtı ruhanı təhsili yoxudu. İmişlidə, molla Bülbüldən dərs almışdı o. – Hə, deyir ki, dokquz dənə vasıta saydı, heş birini peyqəmbər qəbul eləmədi. Deyir, axırda dedi ki, ya rəsul Allah, sənin ümmətinin canını mən belə alaram. Can vermə məqamında onun gözünün qavağına cənnətdən bir alma göndərərəm, əlin atıb o almanı ki, götürmək isdiyəndə, onun əli almıya çatmaz, elə canını orda alaram mən.
Dostları ilə paylaş: |
