RUH TUTMA
I mətn
Elə bil ki, benahax birinə söyürsən. O ruf gəlif tutur. Özü də deyir, günartadan soora gözün qaralır, başın ağrıyır möhkəm. Onu helə deyillər, ruf tutuf. Onu götüzdürüllər. Burda vardı, Məlhəmdə biri. Belə ölçürdü belə parçıya, bax belə götürürdü (yaylığını əli ilə qarışlaya-qarışlaya izah edir – top.).
II mətn
Uruf tutmax belə olur. Axşamtərəfləri, gün dönənnən soora əziz ölüləri anmırsammı, yoxsa danışıf xatırramırsammı? İnciyir də sənnən. Deyillər ki, uruf tutuf. Gün dönəndə görürsən ki, baş gijəllənir, özün halsız hiss eliyir. Tempratura olur, üşüyür. Üşütmə gəlir, titriyir. Üşütmə az tempratura verir də. Onda baxanda deyil lər, hə, filan ölünün urufu tutufdu. Quran isdiyirmi, halva isdiyirmi, hansı yeməyi isdiyirmi. Ona mən özüm də baxıram. Anam irəh mətdih də baxırdı.
...30 çörəhdi, kömürdü. Oları qoyursan, üş dəfə salavat çöyü rürsən. ....... Onnan sora deyirsən ki, əl mənim əlim döyül, Fatma nənənin əlidi. Filankəsin urufuna baxıram. Həə, o ruf tutufsa, nəsibə-qismətə getsin. Hər yeri tərpədirsən. Çörəyə gedəndə qismətə gedir. Deməli, qismət isdəyən var. Onnan soora ölüləri bir-bir sadalıyırsan, kimə düşsə, odu. Onnan soora ölüyə Quran (birinci Quran), onnan soora halva, onnan soora əziz yeməhlərdən sayırsan, hansı düşsə, birini bişirirsən. Deməli, o ölü ya Quran isdiyir, ya halva, ya da əziz yeməhlərdən birini, bişirirsən. Onnan da ötüf keşməlidi.
Dostları ilə paylaş: |
