| VII mətn
Gənə biri mərcə durur. Bir belə qabaxgörən adammış. Bir inəh doğasıymış. Mərcə gəlillər ki, kim dəər bu inəyin balası nə irəhdi, erkəhdi, dişidi, nə inəhdi? Qavaxcan o biri adam deyir ki, qırmızı qaşqa buzovdu, quyruğu da çağal. Çağal, yəni quyruğun ucu ağ olur. İndi Çələbi babam da gəlir. Deyir, sən nə deyirsən, nətəər? Deyir, düzdü, qırmızı, dişi buzovdu. Alnı qaşqa dəyil, bəy buzovudu. Buza vun quyruğunun ucu qaşqadı. Ananın qarnında qatdıyıp quyruğun qoyup alnına, sana qaşqa görükür. İnəh gəlir. Sabah o inəh doğur. Baxıf görüllər ki, Çələbi babam dəəndi. Bax belə işdər var, bala. Çox möcüzələri var. Lap elə gözümnən gör dük hlərim var.
Dostları ilə paylaş: |
