Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu qarabağ: folklor da bir tariXDİr VI kitab

HAXO PƏHLƏVAN
I mətn

Keştəhdə iki gücdü pəhləvan oluf. Biri Haxo, birinin də adı Nəbiymiş. Bı Haxo çox cüssəli, ağır gövdəliymiş. El içində ad çıxarıfmış. Ama Haxo heylə də varrı dəəlmiş, kasıbımış. Haxonun qardaşı çox varrı oluf. Mallarını qışda Məşədi Xələf binəsində saxlıyırmış. Bir günnəri tezdən qardaşı görür ki, tövlənin qapısı açıxdı, dörd yaşdı bir cöngəsi yoxdu. Qar yağmışmış, tozaxımış²⁰. Görüf kü, qabaxda adam ləpirrəri var, amma öküzün irəddi yoxdu. Ləpiri tutuf gedir, görür kü, ləpir, iz Keştəh tərəfə gedir. Fikirrəşif ki, bı ancax Haxo olajax, cöngəni boynunda aparıf. Qardaşı gəlif görüf kü, Haxo cöngəni kəsif, doğruyuf, ojax salıf bişirif. Deef, aya, qardaş, bı nə deməhdi? Deef, bildim ki, isdəsəm vermiyəjəhsən, odu ki, özüm gəlif gətidim. Qardaşı gülüf deer ki, sən ki, bı beş kilometir yolu cöngəni çiynində gətimisən, boynaa mindimisən, halal xoşun olsun. Özü də oturuf ojax qırağında Haxoynan yeyif, içif, gedif.

II mətn

Bı Haxonun adı-sanı hər yana yayılıf. Çoxdarı isdiyif ki, onnan çiyin-çiyinə gəlsin, peşman oluflar. Deellər, bir günnəri Haxo düzənnihdə atın hörühlüyürmüş. Bir cüssəli kişi ona yaxınnaşıf deef ki, qardaş, Keştəhlisən? Deef, hə. Deef, Haxo pəhləvanı tanıyırsanmı? Deef, hə, xeyir ola? Deef, bəs, gəlmişəm onnan güləşəm. Deef, gedəh qal bizdə, sabah xəvər göndərərih, Haxo gələr, güləşərsən. Gedillər, bı gələn pəhləvan Haxogildə gejəliyir. Sabax durur, çarığın geyməh isdiyəndə görür, yoxdu. Ora çarıx, bura çarıx. Haxonun arvadı görür kü, qonax çarığını axdarır. Deer, qardaş, yəqin çarığını axdarırsan. Axşam kişi tirin altda qoydu ki, it-pişih aparmasın. Qonax baxır ki, çarığ ev damının tirinin altındadı. Hər şeyi başa düşür. Nə qədər eliyir, çarığı çəkə bilmir. Arvada deer ki, bajı, xayiş eliyirəm, Haxo pəhləvana de, çarığımı versin, gedim. Haxo pəhləvan gəlif, dörd dirəh üşdəki ev damının tirini qaldırıf çarığı çıxardıf qonaa verir. Qonax sakitcə çarığın geyif kətdən çıxır.

III mətn

Bir dəfə də Qarabağ elatının Qararxay deyilən bir yeri var, yaylaxdı. Bırda toy vırılır. O vaxtdan toylarda da aşıxlarnan bərabər pəhləvannar da olarmış. Toyda gəlif bir dizi aynalı pəhləvan toyu yarımçıx saxlıyıf özüynən güləşməyə pəhləvan isdiyir. Nə qədər elillər, nəmər-niyaz verillər, dediyinnən dönmür. Axırda camahat deer ki, gedin Haxo pəhləvanı çağırın, bəlkə o karımıza gələ. Bir-iki cavan gəlir, Haxoya olanı deellər, Haxonun qardaşı da yanındaymış. Deef, mən də gedəjəm. Gəlillər toya. Haxo deer ki, Xıdır, bı pəhləvan məni görsə, güləşmiyəjəh, sən çıx oyna, bir az at, tut, sonra yerimizi dəəşəh. Xıdır girir mağara, pəhləvan bunu görüf ürəhlənir, irəli atılır. Bir az güləşillər. Pəhləvan görür kü, Xıdır güjdüydü. Onu buraxıf mağarın başına gedif, güj yığıf qayıtsın ki, güləşə. Bı heynidə Haxo Xıdırın yerinə keçir. Pəhlivan qabaanda Haxonu görəndə çaşır, geri çəkilir, güləşməh isdəmir. Haxo deer, güləşmirsən, güləşmə, gə birəz məşq eliyəh. Ordan-burdan tutuşullar. Haxo birdən pəhləvanı qaldırıf göydə saxlıyır. Hamı onu alqışdıyır. Çoxlu gətirif nəmər verillər. Toy yəəsi Haxoya bir at da bağışdıyır.

IV mətn

Bir dəfə də deellər, bir pəhləvan da Haxonun sorağın eşidif Keştəhə gəlir. Gəlir Haxonun qapısın döyür, deer, bəs, belə-belə, adıı eşidif gəlmişəm. Güləşəh, görəh kim kimin kürəən yerə vırar. Haxo gülür, deer, beyjə qonağım ol, İnşallah, savax güləşərih. Yeellər, içillər. Haxonun qonağa yazığı gəlir. Çörəh kəsiflər deyə onun qəlbin qırmağ isdəmir. Deer, qardaş, sabax gidərsən kəndin qırağında, meşənin içində bir palıd ağajı görəssən. O paçalanıf, paçanın yoğun tayın əyif torpaa sancmışam. O biri tayı durur. Get, o biri tayın da sən əyif yerə sancsan, gəl, güləşəh. Qonax səhər durur, gedir Haxonun dediyi meşiyə. Görür kü, burda bir qollu-budaxlı ağaşdı, gəl görəsən, bir tayın yerə elə salıflar ki, elə bil çubux basdırıflar. Pəhlivan işi başa düşüf elə ordan da öz yolun tutuf gedir.