XIDIR NƏBİ
I mətn
Xıdır Nəvi çilənin bir həfdəsi qalanda olur. İrəlki zaman narda Xıdır Nəbidə bax belə qəşəh kosa düzəldirdilər, yanında da bir sürü uşax. Qapılardan pay alıf yığırdılar, gejə yarıyatan da pişirirdilər, yeyirdilər, dağılırdılar. “Xıdır Nəbi, Xıdır Eylaz, bitdi çiçəh, oldu yaz” oxuya-oxuya:
Xıdır gəlir hayınan,
Yeddi qulan dayınan.
Day batıf palçığa,
Yat gətirin yağlıyax,
Dəsmal gətirin bağlıyax.
Dəsmal dəvə boynunda,
Dəvə Şirvan yolunda.
Şirvan yolu buz bağlar,
Dəsdə-dəsdə gül bağlar.
O gülün birini üzeydim,
Saşbağıma düzeydim.
Qardaşımın toyunda
Sındıreydım, süzeydim.
Bax o kosanın sözüdü. Saçbağı burda irəli tikirdilər, belə çəp, yekə, başa, saça. Ujun da qotazdıyırdılar. Belə çəp dua kimi. Qar don nan kəsif tikirdilər saç bağı. Saçın belə yığırdı, bağlıyırdı. Qar donu tikif üzdüyüf bax belə. Buralardan da hamı qotaz olur.
Xıdır Nəbi gələndə xaşıl bişirirdih Xıdır Nəbinin adına. Biş miş asırığ, o da peyqəmbərimizin biridi. Yolun saxlıyırıx Xıdır Nə bi nin. İrəlidə deyillər, yalannan-gerçəhdən deyirdilər, unu qoyullar belə, orya gəlir əlini basır. İrəliki zamanalarda. Tay indi o zamana gedif, yoxdu.
II mətn
Fevralın on altısı, on səkgizi Xıdır Nəbi keçirdirdih. Buğda qovururdular, yarma çəkirdilər. Yarmanı qoyurdular yükün üsdə, guya Xıdır gəlip əlini basacax. Niyət edirdilər, duzdu kökə qayı rırdılar. Qızdar yeyip yatırdı ki, görəh yuxuda bizə kim su verəcəh.
Bunun xaşılını pişirirdilər. Yarmanı, buğdanı isidip qovurur dular, sora pişirirdilər. Bunnan pişirip bir tikə qoyurdular çörəyin üsdünə, aparıp qoyurdular damın üsdünə, ya bir barının başına ki, görəh bunu qarğa hara aparacax, biz hara ərə gedəjiyih? Bunu qar ğa hara apardısa, deyirdilər, bu qız ora gəlin köçəcəh. Xaşılnan beləcə fala baxardılar.
Dostları ilə paylaş: |
