| III mətn
Guya ki, şahın qızının talehi yazılmamışımış. Qalmışımış. De yiflər, bu gecə gələcəhlər şahın qızına taleh yazmağa. Qızı apa rıb qoyullar bir küşdə, tölədə. Gəlillər, sifdə heyvannardan başdı yıllar. Həə, bu qurbannıxdı, bu ehsana gedəcəh, bu mundar olacax, munu çakqal yeyəcəh, bu da böyüyəcəh. Birdən qayıdır, ə, şahın qızı da qalıb burda. Deyir, ə, muna yaxşı taleh yaz. Sən Allah, üzr isdiyirəm, da soruşursuz, mən deyirəm. Qırx gün də buna pozğun nux yaz. Bunu qulağıynan eşidir. Vaxd gəlir, bunun talehi açılır, gedir. Yaxşı üş dənə də uşağı olur. Dediyi vaxd çatır də. Qız axı munu bilirmiş. Bildiyinə görə durur özünün başının kalağayısını açır, özünü asır. Aparıllar bunu kəfn-dəfn eliyillər guya ki. Gecə qavır munu sıxır atır çölə ki, sən ölməli deyildin, niyə ölmüsən güya ki. Qalır. Səhər gəlmir də evə, gedir. Qırx gün bu, deyilən yo la düşür, qırx günnən sora gəlir çıxır evə. Deyir, Allahın yazdığını poza bilmərəm.
Dostları ilə paylaş: |
