ÇOBANIN HƏCC ZİYARƏTİ
Çoban gedir Məkgiyə. Deməli, çoban qoyundaymış, camaat da yığılıf zəvvar gedirmiş. Üzdən irax, itdi-zaddı qoşulur zəvvara, haydı. Gedir. Gedillər bir kəndə çıxıllar, bir kəntdə qonax qalıllar. Qonax qalanda görür ki, bir arvatdı, üş-dört də uşaxdı. Deyir, dimməyin pişir, dimməyin, pişir. Ojağın da üsdən bi boş qazan asıfdı. Deer, ay bajı, o nəydi ki, onnan o uşağa vermədin yeə? Bı uşax aj yatışdı. Deer, qardaş, hal-nağıl belə-belə, məəm heş zadım yoxdu, uşax da ajınnan qırılır, həylə onu alladıram, uşağı yatız dı rıram. Deer, bajı, bı yaxınnarda heyvan var? Deyir, var. Gedir bir qonşunun, birinin damınnan bir qoyun çıxardır gətirir, kəsir. Kəsir, bu, uşağı durquzur. Pişirir, bılları doyurur, yatır. Savax ertə durur, gənə qoşulur zəvvarrara. Bı Ərəbisdanın düzü ola dayna, isdiymiş. Bılların üsdünə kölgə düşür. O deer ki, mən çox savaf eləmişəm, bı deer ki, mən çox savaf eləmişəm. Bəhsə gəlillər, deerlər ki, bir-bir gedax. Bir-bir gedillər, kölgə düşür çobanın üsdündə. Deellər, ço ban, sən bizdən çox savaf eləmisən. Nəysə, bırdan gedir. İrəhmət diy dədəm danışırdı. Deməli, itdi-zaddı o çoban orda qayıb olur. O gedənnər deyir ki, kaş noleydi, elə bınnan yolda ziyarət eliyeydiy. Qayb olur Allah-taala tərəfinnən. Qayb olannan sora Allah-taala bına bir məleykə verir, buta verir. Baxır ki, bı dünya gözəlidi. Deer:
Əzizinəm, min aya dəyər,
Xalların min aya dəyər.
Ay var, günə dəyməz,
Gün var, min aya dəyər.
Bı məleykənin də adı Minaya olub.
Dostları ilə paylaş: |
