BU DÜNYA MƏNƏ DAĞ ÇƏKİB
Bı Molla Nəsrəddin qonax gedir. Bına xaşıl bişirillər. Bu Molla Nəsrəddinnən yanındakı ev sahibi – o ikisi bir qabdan yeyirmişdər. Nəsə, görür ki, elə bı yağı axıdır öz tərəfinə. Bı yeyir, Molla qalır belə. Deyir ki, bı dünya elə bir dünyadı, bax mana belə-belə dağ çəkifdi. Həylə eliyir ki, bı yağ öz tərəfinə gələ. Yağ gəlir Molla tərəfə, Molla da yeyir. (Gülür –top).
BAYAQ SƏN YEYƏN KİMİ YEYİRƏM
Bir gün mollanın evinə bir qonax gəlir. Molla gətirip məcmə yidə tut qoyur qonağın qabağına. Qonax yaxasınnan bir sancax çıxardır, başdıyır sancaxla tutu yeməyə. Molla məətdəl qalır. Özünü ələ ala bilmiyip, soruşur:
– Ay qardaş, sən niyə tutu sancaxla yeyirsən?
Qonax deyir:
– Biz mədəni yeyirih.
Molla pərt olur. Ama özünü sındırmır. Durur, yan otağa keçir. Qapının arasınnan başdıyır qonağı güdməyə. Görür ki, qonağın höv sələsi çatmır tutu axıra kimi sancaxla yeməyə. Tək qaldığını görən kimi sancağı yerə qoyup başdıyır tutu xışmalıyıp ağzına doldurmağa.
Molla bunu görür, təzdən qonağın yanına gəlir. Qonax da mol lanı görən kimi tez sancağı götürür əlinə, genə tutu sancaxla yeyir.
Molladan soruşur:
– Siz tutu nətəhər yeyirsiz? Siz də bizim kimi sancaxla yeyirsiz?
Molla deyir:
– Yox, bayax sən yeyən kimi yeyirih.
Dostları ilə paylaş: |
