Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu qarabağ: folklor da bir tariXDİr VI kitab

ARVADA ETİBAR ETMƏ, DOSTA BEL BAĞLAMA
Bəhlul da ağıllı bir adam oluf. Bəhlulu Cunun deyəndə dəli cavaf verirmiş, Bəhlulu Dananda deyəndə xeyirri cavaf verirmiş. O da heylə bir savatdı adam oluf. Quvvəli adam oluf. Dəli adını özü götürüf. Dəli döyülmüş. Deyir, yolun içində oturmuşumuş, küldən üş belə təpə qayırmışımış. Qardaşıynan bir vəzir gəlir. Deyir, ə, bı qardaşın bırda nəyə oturuf? Ə, deyir, nəvilim, dəlidi, gə keçax, gedax. Deyir, yox, salam verəjəm bına. Salam verir ədəb-ərkannan, salamın alır. Deyir ki, Bəhlul Danəndə, nə oturmusan burda? Deyir, vəzir, sağ olsun, bı kül təpələrin satıram. Müşdəri axdarıram. Deyəndə atdan düşür. Bı Bəhlul qardaşına deyir ki, sən atdan düş, mən də atdan düşüm. Görüm bı külü neçiyə verir? Deyir, bax bı bir abbası bıdı, iki abbası o, üç abbası da bı. İndi hansın alırsan, al. Deyir, birinci abbasını de, nə məksətnən maa satırsan? Onu de. Deyir, abbasını ver, deyim. Abbasını alır, külü dağıdır. Deyir, bax bını sana satıram onnan ötəri ki, heş kəsə ürəyinı vermə. Heş kəsə, qardaşın ola, bel bağlama. Deyir, başqası yoxudu, deyir, yox. Deyir, bə bı, nejə? Deyir, pulu ver, deyim. Bını da dağıdır. Deyir ki, arvada etivar eləmə, nə qədər gözəl olsa da, etivarrı olsa da, etivar eləmə. Bını da dağıdır. Üçüncüsünü də alır. Deyir ki, dosda bel bağlama. Qardaşdan başqa heş kəsə bel bağlama. Ancağ qardaşını isdə. Bı vəzir də bütün qohum-əğrəbəni atmışımış, şahı özünə qardaş tutmuşumuş. Bı da alır, gəlir. Gəlir, şah deyir ki, vəzir, mana bir qoş veriflər, bir gözəl qoşdu. Apar onu saxla, fılan bayram gələndə, gətir, onu kəsax. Vəzir gətirir, deyir, yaxşı. Qoçu gətirir. Qoçu gətirir, aradan bir az keçəndə xəvər göndərir ki, şah sağ olsun, qoç itif, qoç yoxdu. Çağırır, deyir, qardaşımsan, qardaş demişəm, qoç itifdi nədi? Səni dara çəkərəm. Qoçu tap, gətir. Deyir, əşi, iki qoş gətirim, on qoş gətirim. Deyir, sana deyirəm, o qoş gəlməlidi, yoxsa dilinnan dara çəkəjəm. Axı dünən bına qardaş demişdi. Qardaş dedığı bir qoşdan ötürü bını dara çəkir. Deyir, yaxşı, gediv axdarım taparam. Deyir, həə, mənim qardaşım olsaydı, qoçu keçərdi. İndi bı, yad oğludu. Qardaşımı atmışam, bını tutmuşam. Bir qoşdan ötürü dilimnən dara çəkir. Bını sınıyır, bı belə çıxır. Arvat da, bir gözəl nökərrəri varımış. Görür, bı arvat bı nökərinən elə maraxlıdı. Sınıyır arvat da yaxşı olmur. Üçüncüsü də belə olur. Onda gəlir, şaha deyir ki, Bəhlulu Dənəndə mana üş kül topası satmışdı. Üçünü də gözümnən gördüm. Onun birincisi sənsən. Qoçun odu durur, bı da sənin qoçun. Bəs sən maa qardaş deyirsən, qardaş, qardaş. On qoş verirəm, bir sürü qoyun verirəm, bir qoçu keşmirsən. Məni dilimnən dara çəkirsən. Ta sana vəzirrih eliyəmmərəm. Hə, belə-belə. Bəhlul Danəndənin də belə tutarrı sözdəri var.