SEYİD ƏZİM AĞA Seyid Əzim ağa Kəlbəcərin Başlıbelində sınanmış ocaxdı. Həmişə pənah aparılan yer oluf. Bir günnəri Bəylihdən üç qardaş – Hümmətalı, Binnətalı, bir də Şiralı, Qoturru dərəsinin camahatı ol lar dan çox qorxurdu. Namərd idilər, camahatın malın-dövlətin çapıf talıyırdılar. Bir günnəri genə yığışıf oğurruğa gedirmişdər. Başlı be lin qavax tərəfindəki dağdan keçəndə görüflər ki, Seyid Əzim ağa qapısında oturuf. Gəlini də qapıda ojağ asıf, yuxa bişirir. Bir güllə atıflar, gəlif ojaxda sajın ayağına dəyif. Kəndə hay düşüf ki, bəs üş namərd Seyid Əzim ağanın ayağına güllə atıf. Camahat silah götü rüf ollara cumanda Ağa qalxıf camahatın qavağın kəsif ki, dayanın, yaxın durmuyun. Güllə atan kimdisə, savax ölüsü qapımda olajax. Gejiynən Qoşdaşa çatan oğrular, qardaşdar gəlif bırdan xeyli heyvan oğurruyullar. Məmməduşağının heyvannarı olur. Soora da gətirif bir yerdə kabab bişirif yeermişdər. Gejə qalıflar, səhər açı lan da Məm məduşağı baxıf ki, malları yoxdu. Tüfəhlərin götürüf irzə çıxıflar. Gəlif bılları kavavladıxları yerdə tapıblar. Bı, ojağa – Seyid Əzim ağanın ojağına güllə atan Şiralı qavağa yeriyəndə gül ləyə tutuflar, ölüf. Qalan qardaşdar da başdıyıf qaş mağa. Məm məd uşağı malların götürüf gedənnən soora qardaş dar Şiralının ölüsün alıf gətiriflər Seyid Əzim ağanın qapısına, əyağına düşüf üzr isdi yiflər. Camaat bilif ki, Ağanın nəfəsi oğrunu onun qapısına gətirif. Axı Ağa demişdi ki, onun ayağına güllə atan sabah ölüsü ayağına düşəjəh.
