§ 12.34. Qəbiristanda Quru Kəllə ilə xəbərləşmə
Kərəmin qəbiristanlıqda passiv dialoqunun ardınca elə oradaca onun Quru Kəllə ilə aktiv dialoqu gəlir: “Elə söz təzəcə tamam olmuşdu ki, Kərəmin gözü yerə sataşdı. Gördü uçulub-dağılmış köhnə bir qəbrin işində bir quru kəllə var. Kərəm əyilib kəlləni götürdü, tozunu silib təmizlədi, o tərəf-bu tərəfinə baxıb dedi:
– Sofi lələ, bu quru kəlləni görürsənmi? Bir zaman bu da bizim kimi insan imiş. Bir zaman olacaq, biz də belə olacağıq. Qoy bundan bir neçə söz xəbər alım.
Aldı Kərəm, görək kəllədən (3 bəndlik şeirlə – S.R.) nə soruşdu:
Bir suval sorayım, xəbər ver mənə,
Sən də bu dünyada vardınmı, qafa?
Heyvandınmı, insandınmı, nə idin?
Dürlü meyvələrdən yedinmi, qafa...
...Kərəm sözünü qurtaran kimi kəllə dilə gəldi, dedi:
Dinlə deyim, gələn-keçən halımı,
Bir zaman dünyada mən də var idim.
Bir şah idim, bəla gəldi başıma,
Bütün əsrlərə yadigar idim...”193
Beləcə bunların arasında şeirlə dialoq davam edir: “Kəllə sözünü tamam eyləyən kimi dığırlana-dığırlana gedib genə girdi qəbrə, yox oldu. Kərəmgil yollarına davam elədilər”194.
Dostları ilə paylaş: |
