Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu

Əsnəmək əsnəmək gətirər, rəhmət sənə,

ey saman altındakı
Bir nəfər bir evə qonaq gedir. Şamı yeyib doyandan sonra otururlar o yan-bu yandan danışmağa. Gecədən bir çox vaxt keçir, yavaş-yavaş yuxu bunlara təsir edir. Ev sahibi utanır ki, qonağı qoyub istirahətə başlasın. Qonaq da yavaş-yavaş yorğunluq hiss edir. Başlayır əsnəməyə. Qonağın bu əsnəməyi neçə dəfə təkrar olur. Ev sahibinin arvadı ki qo­naqla kürsüdə üzbəüz oturmuşdur, başlayır o da əsnəməyə. Arvadın əri bunların ikisinin də əsnəməsindən şübhələnir. Belə fikir edir ki, bunların arasında bir sirr var, söz var. Arvad kişinin ürəyində olan şübhədən xəbərsiz idi. Kişi bir azdan sonra arvadı mal-davara baxmaq bəhanəsilə tövləyə aparıb və orada onu öldürüb basır qızışmanın¹² içinə. Özü qayıdır evə. Yenə də qonaq başlayır danışmağa, bu səfər ki, ev sahibi qonaqla üzbəüz oturmuşdu, o da başlayır, qonaqla birlikdə əsnəməyə. Kişi işi belə görüb bir az fikrə gedir. Düşünür ki, arvadı ilə qonaqın arasında heç bir sirr yoxmuş. Və onun şübhəsi də yersiz imiş. Bəlkə bir tərəfdən yuxusuzluq, bir tərəfdən də qonağın əsnəməyi arvada təsir edib, onu da əs­nədərmiş. Buna görə kişi peşiman olub deyər:

─ Əsnəmək, əsnəmək gətirər, rəhmət sənə, ey saman altındakı.