O xoş dil ki, səndədir, kərə də verərəm
Bir kənddə bir arvad varmış. Həm keçəl və həm də yalama-dodaq13 idi. Bu arvadın yaxşı südü, qatıqı, eyranı olarmış. Səliqədə bütün arvadlardan üstün idi. Hər kəs desə idi ki, yalama-dodaq, keçəl xala bərk narahat olardı. Bir gün bir nəfər dağda çox susuzluq çəkir. Üz qoyur kəndə, gedir o arvadın qapısına. Qapını döyür və belə deyir:
─ Yalama-dodaq, keçəl xala, bir bayda eyran ver, içim. Arvad çox hirslənib, tuluq ağzını götürüb düşür bunun canına. Və onu vura-vura belə deyir:
─ O xoş dil ki, səndə var, kərə də verərəm.
Dostları ilə paylaş: |
