Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu

Ay molla, ay molla, qazman düşdü
Bir kəndli vardı, onun atadan qalmış bir yerinin qəba­lə­si vardı. Bu kəndin ərbabı çox çalışır ki, o qəbaləni onun əlin­dən çıxarsın. Vəli təkcəsinə bir iş görmür. Çox fikirlə­şən­dən sonra kənddə olan mollanın köməkliyi ilə bir nəxşə çəkir­lər, molla bir gün bu kəndlini çağırıb və onun əlindən ata­sın­dan qalan qəbaləni bir bəhanə ilə çıxardıb və ərbabın adına onu köçür­dür. Bir müddətdən sonra ki, bu yazıq kəndli başına gələn bəlanı düşünür, mollaya müraciət edir. Molla ona hər­bə-zorba gəlib və onu qorxutmaqla sükuta məcbur edir.

Kəndli təslim olmayıb fürsət dalsınca gəzirdi ki, bu mol­lanı və dahi din xadimlərini xalqın içində rüsvay etsin.

Günlərin bir günündə həmin molla at üstündə keçirdi. Kəndlilər də kün qabaqında oturmuşdular. Əz-qəza mollanın qələmi yerə düşər. Bu kəndli görüb tez düşünər ki, elə çox­dankı arzusu bu gün çatmışdır. Buna görə də ucadan qışqırır:

─ Ay molla, ay molla, qazman düşüb. Molla kəndlinin bu sözünə təəccüb edib, çox ifadə ilə deyir:

─ Ay kişi, nə axmaq-axmaq danışırsan. Məyər mən fəhləyəm ki, özümlə qazma gəzdirəm?

Kəndli cavabında deyir:

─ Ay molla, mən bilmirəm buna nə deyərlər ─ deyə qə­lə­mi görsədir. Fəqət bunu bilirəm ki, mənim evimi bununla yıx­mısan. İndi sən buna qazma deyirsən, ya qələm deyirsən, de.

Molla işi belə görüb, çox rüsvaylıqla qələmin götürüb ata minib və uzaqlaşır.