Adın demə, qoy belimə
Günlərin bir günündə Şah Abbas vəzirilə bir az dolanandan sonra bir əqləsıqışmaz qar-küləyə rast gələrlər. O yana-bu yana ta axırda yetişərlər bir karvansaraya. Soyuq bunları bərk karıxdırmışdı. Şah Abbas vəzirə deyər ki, vəzir, get gəz gör bir şey var mən atam üstümə. Vəzir gedər o yana-bu yana ta axtarar görər bir tövlənin bucaqında bir dənə köhnə palan var. Gələr Şah Abbasın yanına, vəli qorxar ki, şaha desin belə bir şey tapmışam. Şah buna baxıb deyər:
─ Nə cür oldu bəs, bir şey tapdın, tapmadın?
Vəzirin dili tutar-tutmaz deyər:
─ Qibleyi-aləm sağ olsun, bir şey tapmışam, vəli qorxuram deyəm.
Şah Abbas deyər:
─ Qorxma, sözünü de.
Vəzir deyər ki, bir palan vardır.
Şah Abbas deyər:
─ Adın demə, qoy belimə.
Dostları ilə paylaş: |
