Azərbaycan respublikasi əlyazması hüququnda Mİkro və makro mətnləRDƏ semantiK Əlaqə TİPLƏRİ

II FƏSİL

MÜRƏKKƏB SİNTAKTİK BÜTÖVLƏRİN TƏŞKİLİ
2.1. Mürəkkəb sintaktik bütövlərin komponentləri arasında semantik əlaqə məsələsi
Mürəkkəb sintaktik bütövlər (MSB) struktur-semantik bütövlüyə malikdir və onlarda qeyd olunan strukturda hansısa bir informasiya verilir. Dilçilikdə həmin informasiyaları semantik cəhətdən zaman, ardıcıllıq, səbəb-nəticə, ziddiyyət-qarşılaşdırma, aydınlaşdırma, sadalama və s. cəhətdən təsnif edirlər. “Mətnin struktur iyerarxiyasında semantic əlaqə hadisələr arasındakı məzmun bağlılığından meydana gəlir və makromətnin ümumi məzmununun formalaşma trayektoriyasını təşkil edir: bədii əsərdə süjet xətti də bu istiqamətdə inkişaf edir” [22, s.217].

K.M. Abdullayev “MSB-də semantik əlaqə üsulları” adı altında həmin semantik əlaqədən geniş şəkildə bəhs etmiş və onların nəzəri prinsiplərini tədqiq etmişdir [43, s.161-167].

MSB-lərdə semantik əlaqə üsulları ilə onlarda verilən informasiya bir-biri ilə sıx bağlıdır. K.M. Abdullayevin qeyd etdiyi kimi, “MSB-lərdə verilən informasiya kəsiyi buradakı semantik üsullarla reallaşır”. Bu mənada MSB-də semantik əlaqə üsullarını nəzərdən keçirək.

I. MSB-nın komponentləri arasında zaman əlaqəsi.

MSB-nin komponentləri arasında zaman əlaqəsi hadisələrin eyni zamanda baş verməsinə əsaslanır; əgər indiki zamanda cərəyan edirsə, danışıq anında bir neçə hadisə eyni zamanda baş verir. Məsələn:

“Meşələr saralırdı. Cır armud ağacları lalə kimi qızarmışdı. Həmərsinlər, zoğallar çılpaq ağaclardan mərcan dənələri kimi sallanıb qalmışdı. Suyu azalmış dağ çayı ilə xəzəl axırdı. Durğun yerlərdə xəzəllər suyun üzündə üst-üstə qalanmışdı. Havalar yaxşı keçdiyindən köçməyə tələsməyən quşların səsi meşəni başına götürmüşdü. Bu səsləri çayın yatağından sivri qalxan qaya daha da artırırdı. Qayanın sağ tərəfində itən yol aşağıda ağarırdı. Qayanın başında isə qalanın divarları bozarırdı” [35, s. 95].

Yuxarıdakı MSB-də meşələrin saralması, cır armud, həmərsin, zoğal və digər ağaclarda meyvələrin payız vaxtı, köçməyə tələsməyən quşların səsi, aşağıda itən yol və s. eyni zaman çərçivəsində ifadə olunmaqla payız lövhəsini özündə əks etdirir. Adətən, bədii mətnlərdə eyni zamanlılığa əsaslanan MSB zamanın bir kəsiyində baş verənləri əhatə edir, onun ümumi mənzərəsini yaradır. Eyni zamanlılıq təbiət təsvirini əhatə etdiyi kimi, müxtəlif hadisələrlə də bağlantını ifadə edən hisslərin oyanması əsasında da yarana bilər. Təbiət təsvirinə nisbətən bunlarda dinamizm aktivləşir. Məsələn:

“Sultanəli gölün sahilinə gəldi. Dumduru suyun dibində rəngbərəng daşlar görünürdü. Balıqlar tənbəl-tənbəl üzüb gedirdilər. Gül-çiçəyin, yarpızların ətri aləmi başına götürmüşdü. Quşlar elə həvəslə oxuyurdular, arılar elə arxayınlıqla vızıldaşırdılar ki... bu təbiətə baxanda Sultanəli Təbrizdə onlara hörülən toru belə yaddan çıxartdı. Nə olaydı insanlar da belə təbiətin gözəlliyinə, duruluğuna, şirinliyinə oxşayardılar” [35, s. 213].

K.M. Abdullayev bu münasibətlə yazır: “Müxtəlif komponentlərin təsvir etdiyi hadisələr bu halda eyni zamanda baş vermiş olur. Eynizamanlılıq münasibəti sanki informasiya qəbulu zamanı ayrı-ayrı komponentlərin özü ilə gətirməli olduğu xətti, səciyyəni inkar edir. Adətən belə informativ quruluşlar resipient tərəfindən bir bütöv şəklində, bir tam şəklində qəbul olunur” [43, s.162].

MSB-lərdə ifadə olunan informasiya ilə eynizamanlılığın üst-üstə düşməsi hansısa zaman kəsiyinin özünü səciyyələndirir. Eynizamanlılıq bədii mətndə ani reaksiyanın nəticəsi kimi də təzahür edə bilər. Məsələn:

“Aləmşahbəyim çadırdan çıxanda Əbih Sultan onu təzədən gördü. Onun qızlıq dövrü gəlib düşdü yadına. Elə bu gözələ görə Şeyx Heydərlə qanlı düşmən olmuşdu. Oğullarını da ataları kimi özünün ən qorxulu düşmənləri sayırdı. O, Aləmşahbəyimdən gözlərini çəkə bilmirdi. Qara rəngin arasında ağ sifətə, qabarıq döºlərinə, təravətli qız bədəninə bənzər əndamına çox hərisliklə baxırdı. Ehtiras və hərisliklə dolu qızarmış gözlərini ondan ayırmırdı” [35, s.206].

Əbih Sultanın Aləmşahbəyimi görməsi onda əvvəlki hissləri oyadır və həmin görüş səhnəsindən yaranan təəssürat sanki eyni zamanda baş verir; görüşün məzmunu həmin mikromətnin informasiyasını təşkil edir; ifadə üsuluna görə isə eynizamanlılıq üzərində köklənir. Haqqında danışılan mikromətndə səbəb-nəticə əlaqəsi də vardır, lakin zaman məzmunu onu üstələyir, hadisələri eyni zaman üstündə kökləmir. Səbəb-nəticə isə eyni zaman kəsiyinə yerləşdirilən hadisələr üçün səbəbə çevrilir. MSB-dəki reaksiya “Aləmşahbəyim - Əbu Sultan” xətti üzrə baş verir.

“Mikromətndə informasiyanın retrospektliyi xüsusilə diqqəti cəlb edir. Retrospektlik əvvəldə verilən və ya oxucuya məlum hadisələrə qayıtma ilə bağlıdır” [31]. Mikromətn ani görünmə ilə retrospeksiyanın canlanması əsasında formalaşmışdır; hadisələrin baş verməsi anidir, zaman əmsalı o qədər kiçikdir ki, hadisələr ardıcıllığını görmək mümkün deyil; resipient tərəfindən o, qavranılanda da eynizamanlılıq kəsiyinə sıxışdırılmış hadisə kimi qəbul olunur.

Bədii mətnlərdə eynizamanlılıq təbiət lövhəsinin verilməsində retrospeksiyada zamanı səciyyələndirən dinamizmin təsvirində və s. geniş şəkildə istifadə olunur. Müəyyən məkan və zaman daxilində baş verən hadisələri öyrənərkən eynizamanlılıq daha qabarıq nəzərə çarpır. Bu, bədii təsvir zamanı hadisələrin bəhs etdiyi durumu, xaotik dinamikasını vermək, onun canlı mənzərəsini yaratmaq üçün çox əlverişlidir. Məsələn:

“Hamı adilikdən qalxıb ucalmaq,